Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Ecco, tutto questo ha visto il mio occhio, l'ha udito il mio orecchio e l'ha compreso.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Quel che sapete voi, lo so anch'io; non sono da meno di voi.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Ma io all'Onnipotente vorrei parlare, a Dio vorrei fare rimostranze.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Voi siete raffazzonatori di menzogne, siete tutti medici da nulla.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Magari taceste del tutto! sarebbe per voi un atto di sapienza!

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Ascoltate dunque la mia riprensione e alla difesa delle mie labbra fate attenzione.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Volete forse in difesa di Dio dire il falso e in suo favore parlare con inganno?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Vorreste trattarlo con parzialità e farvi difensori di Dio?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Sarebbe bene per voi se egli vi scrutasse? Come s'inganna un uomo, credete di ingannarlo?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Severamente vi redarguirà, se in segreto gli siete parziali.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Forse la sua maestà non vi incute spavento e il terrore di lui non vi assale?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Sentenze di cenere sono i vostri moniti, difese di argilla le vostre difese.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Tacete, state lontani da me: parlerò io, mi capiti quel che capiti.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Voglio afferrare la mia carne con i denti e mettere sulle mie mani la mia vita.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Mi uccida pure, non me ne dolgo; voglio solo difendere davanti a lui la mia condotta!

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Questo mi sarà pegno di vittoria, perché un empio non si presenterebbe davanti a lui.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Ascoltate bene le mie parole e il mio esposto sia nei vostri orecchi.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Ecco, tutto ho preparato per il giudizio, son convinto che sarò dichiarato innocente.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Chi vuol muover causa contro di me? Perché allora tacerò, pronto a morire.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Solo, assicurami due cose e allora non mi sottrarrò alla tua presenza;

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

allontana da me la tua mano e il tuo terrore più non mi spaventi;

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

poi interrogami pure e io risponderò oppure parlerò io e tu mi risponderai.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Quante sono le mie colpe e i miei peccati? Fammi conoscere il mio misfatto e il mio peccato.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Perché mi nascondi la tua faccia e mi consideri come un nemico?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vuoi spaventare una foglia dispersa dal vento e dar la caccia a una paglia secca?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Poiché scrivi contro di me sentenze amare e mi rinfacci i miei errori giovanili;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

tu metti i miei piedi in ceppi, spii tutti i miei passi e ti segni le orme dei miei piedi.

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Intanto io mi disfò come legno tarlato o come un vestito corroso da tignola.