Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Ímé, mindezeket látta az én szemem, hallotta az én fülem és megértette.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

A mint ti tudjátok, úgy tudom én is, és nem vagyok alábbvaló nálatok.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Azonban én a Mindenhatóval akarok szólani; Isten előtt kivánom védeni ügyemet.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Mert ti hazugságnak mesterei vagytok, és mindnyájan haszontalan orvosok.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Vajha legalább mélyen hallgatnátok, az még bölcseségtekre lenne.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Halljátok meg, kérlek, az én feddőzésemet, és figyeljetek az én számnak pörlekedéseire.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Az Isten kedvéért szóltok-é hamisságot, és ő érette szóltok-é csalárdságot?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Az ő személyére néztek-é, ha Isten mellett tusakodtok?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Jó lesz-é az, ha egészen kiismer benneteket, avagy megcsalhatjátok-é őt, a mint megcsalható az ember?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Keményen megbüntet, ha titkon vagytok is személyválogatók.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Az ő fensége nem rettent-é meg titeket, a tőle való félelem nem száll-é rátok?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

A ti emlékezéseitek hamuba írott példabeszédek, a ti menedékváraitok sárvárak.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Hallgassatok, ne bántsatok: hadd szóljak én, akármi essék is rajtam.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Miért szaggatnám fogaimmal testemet, és miért szorítanám markomba lelkemet?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Ímé, megöl engem! Nem reménylem; hiszen csak utaimat akarom védeni előtte!

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Sőt az lesz nékem segítségül, hogy képmutató nem juthat elébe.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hallgassátok meg figyelmetesen az én beszédemet, vegyétek füleitekbe az én mondásomat.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Ímé, előterjesztem ügyemet, tudom, hogy nékem lesz igazam.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Ki az, a ki perelhetne velem? Ha most hallgatnom kellene, úgy kimulnék.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Csak kettőt ne cselekedj velem, szined elől akkor nem rejtőzöm el.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Vedd le rólam kezedet, és a te rettentésed ne rettentsen engem.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Azután szólíts és én felelek, avagy én szólok hozzád és te válaszolj.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Mennyi bűnöm és vétkem van nékem? Gonoszságomat és vétkemet add tudtomra!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Mért rejted el arczodat, és tartasz engemet ellenségedül?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

A letépett falevelet rettegteted-é, és a száraz pozdorját üldözöd-é?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Hogy ily sok keserűséget szabtál reám, és az én ifjúságomnak vétkét örökölteted velem?!

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Hogy békóba teszed lábaimat, vigyázol minden én utamra, és vizsgálod lábomnak nyomait?

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Az pedig elsenyved, mint a redves fa, mint ruha, a melyet moly emészt.