Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Siehe, dies alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt;

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

was ihr wisset, weiß ich auch; ich stehe nicht hinter euch zurück.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Doch will ich nun zum Allmächtigen reden; mit Gott zu rechten, gelüstet mich.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Ihr streicht ja doch nur Lügenpflaster und seid nichts als Quacksalber.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

O daß ihr doch schweigen könntet, das würde euch als Weisheit angerechnet!

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

So höret nun meine Rechtfertigung und achtet auf die Verteidigung meiner Lippen!

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Wollt ihr Gott zuliebe Unrechtes reden und zu seinen Gunsten lügen?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Wollt ihr seine Person ansehen oder Gottes Sachwalter spielen?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Würde es gut sein, wenn er euch erforschte? Könnt ihr ihn täuschen, wie man Menschen täuscht?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Nein, strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet!

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Wird nicht seine Majestät euch schrecken und seine Furcht euch überfallen?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Eure Denksprüche sind Aschensprüche, und eure Schutzwehren sind von Lehm.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Schweiget vor mir und laßt mich reden; es gehe über mich, was da wolle!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Warum sollte ich mein Fleisch in meine Zähne nehmen und mein Leben in meine Hand legen?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Siehe, er soll mich töten; ich habe keine Hoffnung; nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht verteidigen.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Auch das schon wird mir zur Rettung dienen; denn kein Gottloser kommt vor ihn.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Gebt acht, ich habe die Verteidigung gerüstet, ich weiß, daß ich Recht bekommen werde.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Wer will noch mit mir rechten? Denn dann wollte ich verstummen und verscheiden.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Nur zweierlei tue nicht an mir, dann will ich mich vor deinem Angesicht nicht verbergen:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Tue deine Hand von mir und erschrecke mich nicht mit deiner Furcht!

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Dann rufe Du, und ich will antworten, oder ich will reden, und Du erwidere mir!

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Wie groß ist meine Sündenschuld? Tue mir meine Übertretungen und Missetaten kund!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Warum verbirgst du dein Angesicht und hältst mich für deinen Feind?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Verscheuchst du ein verwehtes Blatt und verfolgst einen dürren Halm?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Denn du verschreibst mir Bitteres und lässest mich erben die Sünden meiner Jugend;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

du legst meine Füße in den Stock und lauerst auf alle meine Schritte und zeichnest dir meine Fußspuren auf,

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

da ich doch wie Moder vergehe, wie ein Kleid, das die Motten fressen!