Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott mich zu rechtfertigen begehre ich;

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

O daß ihr doch stille schwieget! Das würde euch zur Weisheit gereichen.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Wollt ihr für Gott Unrecht reden, und für ihn Trug reden?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Wollt ihr für ihn Partei nehmen? Oder wollt ihr für Gott rechten?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? Oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Denn Bitteres verhängst du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

da ich doch zerfalle wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.