Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Voici, mes yeux ont vu toutes ces choses, mon oreille les a ouïes et comprises;
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
ce que vous connaissez, je le connais aussi, je ne vous suis nullement inférieur.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Mais c'est au Tout-puissant que je désire parler, et avec Dieu que je voudrais engager le débat;
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
car pour vous, vous tissez des mensonges, et êtes tous des médecins inutiles.
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
Que ne gardez-vous le silence! on vous croirait de la sagesse.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Entendez ma réfutation, et recueillez de ma bouche mes moyens de défense!
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
En faveur de Dieu direz-vous ce qui est faux, et en parlant pour lui userez-vous de fraude?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Ferez-vous acception de personne pour lui? Voulez-vous être les avocats de Dieu?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Aimerez-vous qu'il vous pénètre à fond? Comme on trompe les hommes, pourrez-vous le tromper?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
Il vous châtiera, vous châtiera, si en secret vous faites acception.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Sa majesté ne vous fait-elle pas peur, et la crainte de lui ne vous saisit-elle pas?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Vos maximes sont des propos vains comme la cendre, et vos retranchements, des retranchements d'argile.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Taisez-vous! laissez-moi! il faut que je parle: et m'arrive ce qui pourra.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Je veux tout tenter, quand même… Je veux risquer ma vie.
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Voici, Il me tuera; je suis sans espoir: je veux devant lui justifier ma conduite.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
C'est aussi là mon salut; car un impie ne l'affronterait pas.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Ecoutez, écoutez mon discours, et que ma déclaration descende en vos oreilles!
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Eh bien! voici, j'ai mis mes moyens en ordre: je sais que je suis innocent!
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Quel est Celui qui se ferait ma partie?… Car alors je n'aurais qu'à me taire et mourir.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Seulement, épargne-moi deux choses! alors de Ta face je ne me cacherai pas:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
éloigne ta main de moi, et de tes terreurs ne m'épouvante pas!
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Ainsi, sois l'appelant, et je répliquerai: ou bien je parlerai, et toi, réponds-moi!
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
Quel est le nombre de mes fautes et de mes. péchés? Indique-moi mon forfait, et mon péché!
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Pourquoi caches-tu ta face, et me regardes-tu comme ton ennemi?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Veux-tu terrifier une feuille emportée, poursuivre une paille desséchée,
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
que tu prononces contre moi avec tant de rigueur, et que tu m'imputes mes péchés de jeunesse,
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
et que tu mets mes pieds aux entraves, et surveilles toutes mes voies, circonscrivant la plante de mes pieds,
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
tandis que je m'use comme une chose cariée, comme un vêtement que rongent les teignes?
