Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Voici, mon œil a vu tout cela, Mon oreille l’a entendu et y a pris garde.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Ce que vous savez, je le sais aussi, Je ne vous suis point inférieur.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Mais je veux parler au Tout-Puissant, Je veux plaider ma cause devant Dieu;

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Car vous, vous n’imaginez que des faussetés, Vous êtes tous des médecins de néant.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Que n’avez-vous gardé le silence? Vous auriez passé pour avoir de la sagesse.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Écoutez, je vous prie, ma défense, Et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Direz-vous en faveur de Dieu ce qui est injuste, Et pour le soutenir alléguerez-vous des faussetés?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Voulez-vous avoir égard à sa personne? Voulez-vous plaider pour Dieu?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

S’il vous sonde, vous approuvera-t-il? Ou le tromperez-vous comme on trompe un homme?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Certainement il vous condamnera, Si vous n’agissez en secret que par égard pour sa personne.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle pas? Sa terreur ne tombera-t-elle pas sur vous?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Vos sentences sont des sentences de cendre, Vos retranchements sont des retranchements de boue.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler! Il m’en arrivera ce qu’il pourra.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Pourquoi saisirais-je ma chair entre les dents? J’exposerai plutôt ma vie.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Voici, il me tuera; je n’ai rien à espérer; Mais devant lui je défendrai ma conduite.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Cela même peut servir à mon salut, Car un impie n’ose paraître en sa présence.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Écoutez, écoutez mes paroles, Prêtez l’oreille à ce que je vais dire.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Me voici prêt à plaider ma cause; Je sais que j’ai raison.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Quelqu’un disputera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je veux mourir.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Seulement, accorde-moi deux choses Et je ne me cacherai pas loin de ta face:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Retire ta main de dessus moi, Et que tes terreurs ne me troublent plus.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Puis appelle, et je répondrai, Ou si je parle, réponds-moi!

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes péchés.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Pourquoi caches-tu ton visage, Et me prends-tu pour ton ennemi?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Veux-tu frapper une feuille agitée? Veux-tu poursuivre une paille desséchée?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Pourquoi m’infliger d’amères souffrances, Me punir pour des fautes de jeunesse?

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Pourquoi mettre mes pieds dans les ceps, Surveiller tous mes mouvements, Tracer une limite à mes pas,

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Quand mon corps tombe en pourriture, Comme un vêtement que dévore la teigne?