Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
"Katso, kaikkea tätä on silmäni nähnyt, korvani kuullut ja sitä tarkannut.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
Mitä te tiedätte, sen tiedän minäkin; en ole minä teitä huonompi.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Mutta minä mielin puhua Kaikkivaltiaalle, minä tahdon tuoda todistukseni Jumalaa vastaan.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
Sillä te laastaroitte valheella, olette puoskareita kaikki tyynni.
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
Jospa edes osaisitte visusti vaieta, niin se olisi teille viisaudeksi luettava!
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Kuulkaa siis, mitä minä todistan, ja tarkatkaa, mitä huuleni väittävät vastaan.
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Tahdotteko puolustaa Jumalaa väärällä puheella ja puhua vilppiä hänen puolestaan;
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
tahdotteko olla puolueellisia hänen hyväksensä tahi ajaa Jumalan asiaa?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Koituuko siitä silloin hyvää, kun hän käy teitä tutkimaan; tahi voitteko pettää hänet, niinkuin ihminen petetään?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
Hän teitä ankarasti rankaisee, jos salassa olette puolueellisia.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Eikö hänen korkeutensa peljästytä teitä ja hänen kauhunsa teitä valtaa?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Tuhkalauselmia ovat teidän mietelauseenne, savivarustuksia silloin teidän varustuksenne.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Vaietkaa, antakaa minun olla, niin minä puhun, käyköön minun miten tahansa.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Miksi minä otan lihani hampaisiini ja panen henkeni kämmenelleni?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Katso, hän surmaa minut, en minä enää mitään toivo; tahdon vain vaellustani puolustaa häntä vastaan.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Jo sekin on minulle voitoksi; sillä jumalaton ei voi käydä hänen kasvojensa eteen.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Kuulkaa tarkasti minun puhettani, ja mitä minä lausun korvienne kuullen.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Katso, olen ryhtynyt käymään oikeutta; minä tiedän, että olen oikeassa.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Kuka saattaa käräjöidä minua vastaan? Silloin minä vaikenen ja kuolen.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Kahta vain älä minulle tee, niin en lymyä sinun kasvojesi edestä:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
ota pois kätesi minun päältäni, ja älköön kauhusi minua peljättäkö;
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
sitten haasta, niin minä vastaan, tahi minä puhun, ja vastaa sinä minulle.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
Mikä on minun pahain tekojeni ja syntieni luku? Ilmaise minulle rikkomukseni ja syntini.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Miksi peität kasvosi ja pidät minua vihollisenasi?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Lentävää lehteäkö peljätät, kuivunutta korttako vainoat,
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
koskapa määräät katkeruuden minun osakseni ja perinnökseni nuoruuteni pahat teot,
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
koska panet jalkani jalkapuuhun, vartioitset kaikkia minun polkujani ja piirrät rajan jalkapohjieni ääreen?" -
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
"Hän hajoaa kuin lahopuu, kuin koinsyömä vaate."
