Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Lo, all — hath mine eye seen, Heard hath mine ear, and it attendeth to it.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
According to your knowledge I have known — also I. I am not fallen more than you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Yet I for the Mighty One do speak, And to argue for God I delight.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
And yet, ye [are] forgers of falsehood, Physicians of nought — all of you,
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
O that ye would keep perfectly silent, And it would be to you for wisdom.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Hear, I pray you, my argument, And to the pleadings of my lips attend,
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
For God do ye speak perverseness? And for Him do ye speak deceit?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
His face do ye accept, if for God ye strive?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Is [it] good that He doth search you, If, as one mocketh at a man, ye mock at Him?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
He doth surely reprove you, if in secret ye accept faces.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Doth not His excellency terrify you? And His dread fall upon you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Your remembrances [are] similes of ashes, For high places of clay your heights.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Keep silent from me, and I speak, And pass over me doth what?
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Wherefore do I take my flesh in my teeth? And my soul put in my hand?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Lo, He doth slay me — I wait not! Only, my ways unto His face I argue.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Also — He [is] to me for salvation, For the profane cometh not before Him.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Hear ye diligently my word, And my declaration with your ears.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Lo, I pray you, I have set in order the cause, I have known that I am righteous.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Who [is] he that doth strive with me? For now I keep silent and gasp.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only two things, O God, do with me: Then from Thy face I am not hidden.
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Thy hand put far off from me, And Thy terror let not terrify me.
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
And call Thou, and I — I answer, Or — I speak, and answer Thou me.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many iniquities and sins have I? My transgression and my sin let me know.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Why dost Thou hide Thy face? And reckonest me for an enemy to Thee?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
A leaf driven away dost Thou terrify? And the dry stubble dost Thou pursue?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
For Thou writest against me bitter things, And causest me to possess iniquities of my youth:
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
And puttest in the stocks my feet, And observest all my paths, On the roots of my feet Thou settest a print,
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
And he, as a rotten thing, weareth away, As a garment hath a moth consumed him.
