Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Lo! all [this], hath mine own eye seen, —Mine ear hath heard and understood it:
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
Just as ye know, I too, know, I, fall not short, of you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
But indeed, I, unto the Almighty, would speak, and, to direct my argument unto GOD, would I be well pleased.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
For, in truth, ye, do besmear with falsehood, Worthless physicians, all of you!
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
Oh that ye would, altogether hold your peace, and it should serve you for wisdom!
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Hear, I pray you, the argument of my mouth, and, to the pleadings of my lips, give heed: —
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Is it, for God, ye would speak perversely? And, for him, would ye speak deceit:
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Even, for him, would ye be partial? Or, for GOD, would ye [so] plead?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Would it be well, when he searched you out? Or, as one might jest with a mortal, would ye jest, with him?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
He will, severely rebuke, you, if ye are secretly partial.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Shall not, his majesty, overwhelm you? and, the dread of him, fall upon you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Are not your memorable sayings, proverbs of ashes? Breastworks of clay, your breastworks?
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Quietly let me alone, that, I, may speak out, then let come on me, what may.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
In any case, I will take up my flesh in my teeth, and, my life, will I put in my hand:
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Lo! he may slay me, [yet], for him, will I wait, —Nevertheless, my ways—unto his face, will I show to be right:
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Even he, will be on my side—unto salvation, For, not before his face, shall any impious person come.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Hear ye patiently my speech, and be my declaration in your ears.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Lo! I pray you, I have set forth in order a plea, I know that, I, shall be found right.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Who is it that shall contend with me? For, now, if I should hold my peace, why! I should breathe my last!
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only, two things, do thou not with me, then, from thy face, will I not hide me: —
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Thy hand—from off me, take thou far away, and, thy terror, let it not startle me!
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Then call thou, and, I, will answer, Or I will speak, and reply thou unto me.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many are mine iniquities and sins? My transgression and my sin, let me know!
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Wherefore, thy face, shouldst thou hide? Or count me, as an enemy to thee?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
A driven leaf, wilt thou cause to tremble? Or, dry stubble, wilt thou pursue?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
For thou writest, against me, bitter things, and dost make me inherit the iniquities of my youth;
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
And thou dost put—in the stocks—my feet, and observest all my paths, Against the roots of my feet, thou dost cut out a bound;
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
And, a man himself, as a rotten thing, weareth out, as a garment which the moth hath eaten.
