Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Lo! all this mine eye hath seen; Mine ear hath heard and understood it.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
What ye know, I know also; I am not inferior to you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
But O that I might speak with the Almighty! O that I might reason with God!
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
For ye are forgers of lies; Physicians of no value, all of you!
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
O that ye would altogether hold your peace! This, truly, would be wisdom in you.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Hear, I pray you, my arguments; Attend to the pleadings of my lips!
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Will ye speak falsehood for God? Will ye utter deceit for him?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Will ye be partial to his person? Will ye contend earnestly for God?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Will it be well for you, if he search you thoroughly? Can ye deceive him, as one may deceive a man?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
Surely he will rebuke you, If ye secretly have respect to persons.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Doth not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Your maxims are words of dust; Your fortresses are fortresses of clay.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Hold your peace, and let me speak: And then come upon me what will!
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Why do I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Lo! he slayeth me, and I have no hope! Yet will I justify my ways before him.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
This also shall be my deliverance; For no unrighteous man will come before him.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Hear attentively my words, And give ear to my declaration!
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Behold, I have now set in order my cause; I know that I am innocent.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Who is he that can contend with me? For then would I hold my peace, and die!
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only do not unto me two things, Then will I not hide myself from thy presence;
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Let not thy hand be heavy upon me, And let not thy terrors make me afraid:
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Then call upon me, and I will answer; Or I will speak, and answer thou me.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many are my iniquities and sins? Make me to know my faults and transgressions.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Wherefore dost thou hide thy face, And account me as thine enemy?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Wilt thou put in fear the driven leaf? Wilt thou pursue the dry stubble?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
For thou writest bitter things against me, And makest me inherit the sins of my youth.
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
Yea, thou puttest my feet in the stocks, And waterest all my paths; Thou hemmest in the soles of my feet.
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
And I, like an abandoned thing, shall waste away; Like a garment which is moth-eaten.
