Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Lo, all [this] hath my eye seen, my ear hath heard and noted it for itself;
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
As much as ye know, do I also know: I do not fall short compared with you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
However, I would gladly speak to the Almighty; and to argue with God do I desire.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
But ye are inventors of falsehood, physicians of no value are all of you.
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
Oh, who would grant that ye might keep a profound silences! and it would he accounted unto you as wisdom.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Do hearken but to my reasoning, and listen to the pleadings of my lips.
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Will ye speak wrong things for God? and will ye speak for him deceitfully?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Will ye show him undue favor, when ye contend for God?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Will it be well if he should search you out? or as one overreacheth another mortal, do ye expect to overreach him?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
He will surely reprove you, if in secret you show him undue favor.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Doth not his excellency terrify you? and his dread fall upon you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
The things you remember are mere proverbs of ashes, your high-places are high-places of clay.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Keep silence toward me, that I may indeed speak, and let pass over me what will.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Whatever it may cost, I will take my flesh in my teeth, and my life will I put in my hand.
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Lo, though he slay me, yet will I trust in him: only I will argue my own ways before him.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
Even he will come to my assistance; for a hypocrite cannot come before him.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Listen well to my word, and to my demonstration with your ears.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Behold now, I have arrayed my cause: I know that I shall be indeed justified.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Who is he that will contend with me? for now, if I keep silence, I must perish.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only two things do not unto me: then will I not hide myself from thy presence.
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Remove thy hand far from me; and let not thy dread terrify me.
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Then call thou, and I will answer; or let me speak, and do thou reply to me.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many are my iniquities and sins? my transgression and my sin let me know.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Wherefore wilt thou hide thy face, and regard me as an enemy unto thee?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Wilt thou terrify a leaf driven about [by the wind]? and wilt thou pursue dry stubble?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
That thou writest bitter decrees against me, and assignest unto me the iniquities of my youth;
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
And [that] thou puttest my feet in the stocks, and watchest narrowly all my paths; [and] settest for thyself a mark upon the soles of my feet?
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
And yet the body decayeth like a rotten thing, as a garment that the moth hath eaten.
