Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Lo, mine eye hath seen all [this], mine ear hath heard and understood it.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

What ye know, I know also: I am not inferior to you.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

But I will speak to the Almighty, and will find pleasure in reasoning with God;

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

For ye indeed are forgers of lies, ye are all physicians of no value.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Oh that ye would be altogether silent! and it would be your wisdom.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Hear now my defence, and hearken to the pleadings of my lips.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Will ye speak unrighteously for God? and for him speak deceit?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Will ye accept his person? will ye contend for God?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Will it be well if he should search you out? or as one mocketh at a man, will ye mock at him?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

He will certainly reprove you, if ye do secretly accept persons.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Shall not his excellency terrify you? and his dread fall upon you?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Your memorable sayings are proverbs of ashes, your bulwarks are bulwarks of mire.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Hold your peace from me, and I will speak, and let come on me what [will]!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Wherefore should I take my flesh in my teeth, and put my life in my hand?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Behold, if he slay me, yet would I trust in him; but I will defend mine own ways before him.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

This also shall be my salvation, that a profane man shall not come before his face.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hear attentively my speech and my declaration with your ears.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Behold now, I have ordered the cause; I know that I shall be justified.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Who is he that contendeth with me? For if I were silent now, I should expire.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Only do not two things unto me; then will I not hide myself from thee.

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Withdraw thy hand far from me; and let not thy terror make me afraid:

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Then call, and I will answer; or I will speak, and answer thou me.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

How many are mine iniquities and sins? Make me to know my transgression and my sin.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Wherefore dost thou hide thy face, and countest me for thine enemy?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Wilt thou terrify a driven leaf? and wilt thou pursue dry stubble?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

For thou writest bitter things against me, and makest me to possess the iniquities of my youth;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

And thou puttest my feet in the stocks, and markest all my paths; thou settest a bound about the soles of my feet; —

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

One who, as a rotten thing consumeth, as a garment that the moth eateth.