Jobi 13
1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.
Lo, mine eye hath seen all [this], Mine ear hath heard and understood it.
2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.
What ye know, [the same] do I know also: I am not inferior unto you.
3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;
Surely I would speak to the Almighty, And I desire to reason with God.
4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.
But ye are forgers of lies; Ye are all physicians of no value.
5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.
Oh that ye would altogether hold your peace! And it would be your wisdom.
6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.
Hear now my reasoning, And hearken to the pleadings of my lips.
7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?
Will ye speak unrighteously for God, And talk deceitfully for him?
8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?
Will ye show partiality to him? Will ye contend for God?
9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?
Is it good that he should search you out? Or as one deceiveth a man, will ye deceive him?
10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.
He will surely reprove you, If ye do secretly show partiality.
11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?
Shall not his majesty make you afraid, And his dread fall upon you?
12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.
Your memorable sayings are proverbs of ashes, Your defences are defences of clay.
13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.
Hold your peace, let me alone, that I may speak; And let come on me what will.
14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?
Wherefore should I take my flesh in my teeth, And put my life in my hand?
15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.
Behold, he will slay me; I have no hope: Nevertheless I will maintain my ways before him.
16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.
This also shall be my salvation, That a godless man shall not come before him.
17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.
Hear diligently my speech, And let my declaration be in your ears.
18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.
Behold now, I have set my cause in order; I know that I am righteous.
19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.
Who is he that will contend with me? For then would I hold my peace and give up the ghost.
20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;
Only do not two things unto me; Then will I not hide myself from thy face:
21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.
Withdraw thy hand far from me; And let not thy terror make me afraid.
22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.
Then call thou, and I will answer; Or let me speak, and answer thou me.
23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!
How many are mine iniquities and sins? Make me to know my transgression and my sin.
24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?
Wherefore hidest thou thy face, And holdest me for thine enemy?
25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?
Wilt thou harass a driven leaf? And wilt thou pursue the dry stubble?
26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?
For thou writest bitter things against me, And makest me to inherit the iniquities of my youth:
27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,
Thou puttest my feet also in the stocks, And markest all my paths; Thou settest a bound to the soles of my feet:
28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.
Though I am like a rotten thing that consumeth, Like a garment that is moth-eaten.
