Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Zie, dit alles heb ik met eigen ogen aanschouwd, Mijn oor heeft het gehoord en verstaan.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Wat gij weet, weet ik even goed: Ik doe niet onder voor u.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Daarom wil ik tot den Almachtige spreken, Mijn zaak bepleiten voor God!

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Want gij zijt leugensmeden, En kwakzalvers allemaal!

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Als gij er nu maar het zwijgen toe deedt, Rekende men het u als wijsheid aan.

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Luistert dus liever naar mijn pleit, En geeft acht op het pleidooi mijner lippen.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Moogt gij leugens spreken, om God te believen, Ter wille van Hem onwaarheid zeggen;

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Moogt gij partijdig voor Hem zijn, Wanneer gij voor God denkt te pleiten?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Loopt dit goed voor u af, wanneer Hij u in verhoor neemt; Of denkt gij Hem te bedriegen, zoals men mensen bedriegt?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Ten zwaarste zal Hij u straffen, Zo gij partijdig zijt in het geniep.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Zal zijn Majesteit u dan niet ontstellen, Zijn verschrikkingen u niet overvallen?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Want uw uitspraken zijn spreuken van as, Uw betogen, betogen van leem!

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Zwijgt derhalve, en laat mij spreken; Laat er van komen wat wil!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Ik pak mijn vlees tussen mijn tanden, En neem mijn leven in mijn hand.

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

Wil Hij me doden, ik wacht Hem af; Maar ik verdedig mijn wandel voor Hem!

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Dit zal reeds een triomf voor mij zijn; Want de boze durft niet eens voor zijn aanschijn treden!

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Luistert dus goed naar mijn woord, Leent het oor aan mijn rede.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Zie, ik heb mijn pleit gereed, Ik ben mij bewust van mijn recht!

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Wie brengt er iets tegen mij in? Ik zou aanstonds zwijgen en sterven.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Twee dingen moet Gij mij echter besparen, Dan verschuil ik mij niet voor uw aanschijn:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Neem uw hand van mij weg, En verbijster mij niet door uw verschrikking.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Daag mij dus uit, en ik zal antwoorden; Of laat mij spreken, en antwoord Gij:

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Hoeveel fouten en zonden heb ik bedreven, Noem mij mijn misdaden en zonden op!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Waarom verbergt Gij uw aanschijn, En beschouwt Gij mij als uw vijand?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Wilt gij een weggewaaid blad nog verschrikken, Een verdorde halm nog vervolgen:

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

Dat Gij zo’n bitter lot mij bestemt, En de fouten wreekt van mijn jeugd;

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

Mijn voeten steekt in een blok, al mijn gangen bewaakt, En mijn voetzolen bespiedt?

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.