Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Se, mit Øje har skuet alt dette, mit Øre har hørt og mærket sig det;

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

hvad I ved, ved også jeg, jeg falder ikke igennem for jer.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Men til den Almægtige vil jeg tale, med Gud er jeg sindet at gå i Rette,

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

mens I smører på med Løgn; usle Læger er I til Hobe.

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Om I dog vilde tie stille, så kunde I regnes for vise!

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Hør dog mit Klagemål, mærk mine Læbers Anklage!

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Forsvarer I Gud med Uret, forsvarer I ham med Svig?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Vil I tage Parti for ham, vil I træde i Skranken for Gud?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Går det godt, når han ransager eder, kan I narre ham, som man narrer et Menneske?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Revse jer vil han alvorligt, om I lader som intet og dog er partiske.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Vil ikke hans Højhed skræmme jer og hans Rædsel falde på eder?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Eders Tankesprog bliver til Askesprog, som Skjolde af Ler eders Skjolde.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Ti stille, at jeg kan tale, så overgå mig, hvad der vil!

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Jeg vil bære mit Kød i Tænderne og tage mit Liv i min Hånd;

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

se, han slår mig ihjel, jeg har intet Håb, dog lægger jeg for ham min Færd.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

Det er i sig selv en Sejr for mig, thi en vanhellig vover sig ikke til ham!

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Hør nu ret på mit Ord, lad mig tale for eders Ører!

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Se, til Rettergang er jeg rede, jeg ved, at Retten er min!

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Hvem kan vel trætte med mig? Da skulde jeg tie og opgive Ånden!

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Kun for to Ting skåne du mig, så kryber jeg ikke i Skjul for dig:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

Din Hånd må du tage fra mig, din Rædsel skræmme mig ikke!

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Så stævn mig, og jeg skal svare, eller jeg vil tale, og du skal svare!

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Hvor stor er min Skyld og Synd? Lad mig vide min Brøde og Synd!

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Hvi skjuler du dog dit Åsyn og regner mig for din Fjende?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Vil du skræmme et henvejret Blad, forfølge et vissent Strå,

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

at du skriver mig så bitter en Dom og lader mig arve min Ungdoms Skyld,

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

lægger mine Fødder i Blokken, vogter på alle mine Veje. indkredser mine Fødders Trin!

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Og så er han dog som smuldrende Trøske, som Klæder, der ædes op af Møl,