Jobi 13

1 “Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

Očima svojim sve to ja vidjeh, ušima svojim čuh i razumjeh.

2 Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

Sve što vi znate znadem to i ja, ni u čemu od vas gori nisam.

3 Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

Zato, zborit' moram sa Svesilnim, pred Bogom svoj razlog izložiti.

4 sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

Jer, kovači laži vi ste pravi, i svi ste vi zaludni liječnici!

5 Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

Kada biste bar znali šutjeti, mudrost biste svoju pokazali!

6 Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

Dokaze mi ipak poslušajte, razlog mojih usana počujte.

7 A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

Zar zbog Boga govorite laži, zar zbog njega riječi te prijevarne?

8 A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

Zar biste pristrano branit' htjeli Boga, zar biste mu htjeli biti odvjetnici?

9 Do të ishte më mirë për ju që ai t’ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

Zar bi dobro bilo da vas on ispita? Zar biste ga obmanuli k'o čovjeka?

10 Me siguri ai do t’ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

Kaznom preteškom on bi vas pokarao poradi potajne vaše pristranosti.

11 Madhëria e tij vallë a nuk do t’ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

Zar vas veličanstvo njegovo ne plaši i zar vas od njega užas ne spopada?

12 Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

Razlozi su vam od pepela izreke, obrana je vaša obrana od blata.

13 Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

Umuknite sada! Dajte da govorim, pa neka me poslije snađe što mu drago.

14 Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

Zar da meso svoje sam kidam zubima? Da svojom rukom život upropašćujem?

15 Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

On me ubit' može: nade druge nemam već da pred njim svoje držanje opravdam.

16 Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

I to je već zalog mojega spasenja, jer bezbožnik preda nj ne može stupiti.

17 Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

Pažljivo mi riječi poslušajte, nek' vam prodre u uši besjeda.

18 Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

Gle: ja sam pripremio parnicu, jer u svoje sam pravo uvjeren.

19 Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

Tko se sa mnom hoće parničiti? - Umuknut ću potom te izdahnut'.

20 Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t’i fshihem pranisë sate;

Dvije mi molbe samo ne uskrati da se od tvog lica ne sakrivam:

21 largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

digni s mene tešku svoju ruku i užasom svojim ne straši me.

22 Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

Tada me pitaj, a ja ću odgovarat'; ili ja da pitam, ti da odgovaraš.

23 Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

Koliko počinih prijestupa i grijeha? Prekršaj mi moj pokaži i krivicu.

24 Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

Zašto lice svoje kriješ sad od mene, zašto u meni vidiš neprijatelja?

25 Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

Zašto strahom mučiš list vjetrom progonjen, zašto se na suhu obaraš slamčicu?

26 Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

O ti, koji mi gorke pišeš presude i teretiš mene grijesima mladosti,

27 Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

koji si mi noge u klade sapeo i koji bdiš nad svakim mojim korakom i tragove stopa mojih ispituješ!

28 Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola”.

Život mi se k'o trulo drvo raspada, k'o haljina što je moljci izjedaju!