Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

Ciertamente que vosotros sois el pueblo; y con vosotros morirá la sabiduría.

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

También tengo yo seso como vosotros; no soy yo menos que vosotros: ¿y quién habrá que no pueda decir otro tanto?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Yo soy uno de quien su amigo se mofa, que invoca á Dios, y él le responde: con todo, el justo y perfecto es escarnecido.

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Aquel cuyos pies van á resbalar, [es como] una lámpara despreciada de aquel que está á sus anchuras.

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

Prosperan las tiendas de los ladrones, y los que provocan á Dios viven seguros; en cuyas manos él ha puesto [cuanto tienen].

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

Y en efecto, pregunta ahora á las bestias, que ellas te enseñarán; y á las aves de los cielos, que ellas te lo mostrarán:

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

O habla á la tierra, que ella te enseñará; los peces de la mar te [lo] declararán también.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

¿Qué cosa de todas estas no entiende que la mano de Jehová la hizo?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

En su mano está el alma de todo viviente, y el espíritu de toda carne humana.

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

Ciertamente el oído distingue las palabras, y el paladar gusta las viandas.

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

En los viejos está la ciencia, y en la larga edad la inteligencia.

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

Con Dios está la sabiduría y la fortaleza; suyo es el consejo y la inteligencia.

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

He aquí, él derribará, y no será edificado: encerrará al hombre, y no habrá quien le abra.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

He aquí, él detendrá las aguas, y se secarán; él las enviará, y destruirán la tierra.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

Con él está la fortaleza y la existencia; suyo es el que yerra, y el que hace errar.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

El hace andar á los consejeros desnudos [de consejo], y hace enloquecer á los jueces.

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

El suelta la atadura de los tiranos, y ata el cinto á sus lomos.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

El lleva despojados á los príncipes, y trastorna á los poderosos.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

El impide el labio á los que dicen verdad, y quita á los ancianos el consejo.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

El derrama menosprecio sobre los príncipes, y enflaquece la fuerza de los esforzados.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

El descubre las profundidades de las tinieblas, y saca á luz la sombra de muerte.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

El multiplica las gentes, y él las destruye: él esparce las gentes, y las torna á recoger.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

El quita el seso de las cabezas del pueblo de la tierra, y háceles que se pierdan vagueando sin camino:

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

Van á tientas como en tinieblas y sin luz, y los hace errar como borrachos.