< Jobi 12 >

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Job respondió:
2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.
Entonces ciertamente ustedes son el pueblo, y con ustedes se acaba la sabiduría.
3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?
Pero yo tengo entendimiento como ustedes. No soy menos que ustedes. ¿Quién no sabe tales cosas?
4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.
Yo soy alguien que para su amigo es motivo de risa, uno que clamó a ʼElohim y le respondió. ¡El justo e intachable es un payaso!
5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.
El que tiene bienestar desprecia la calamidad como algo preparado para aquellos que resbalan.
6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.
Prosperan las tiendas de los ladrones y los que provocan a ʼEL están seguros, aquellos que ʼEloah trae a su poder.
7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,
En efecto, pregunta ahora a las bestias, y ellas te enseñarán, a las aves del cielo, y ellas te lo dirán.
8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.
O habla a la tierra, y te enseñará. Los peces del mar también te lo declararán.
9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?
¿Cuál de ellos no sabe que la mano de Yavé hizo esto,
10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.
que en su mano está la vida de todo viviente y el hálito de toda la humanidad?
11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?
¿No distingue el oído las palabras y el paladar prueba la comida?
12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.
En los ancianos está la sabiduría y en la larga edad el entendimiento.
13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.
Con Él están la sabiduría y el poder. Suyos son el consejo y el entendimiento.
14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.
Si Él derriba, no será reedificado. Si Él encierra al hombre, no hay liberación.
15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.
Si Él retiene las aguas, se secan, y si las suelta, inundan la tierra.
16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.
Con Él están la fortaleza y la sana sabiduría. Suyos son el que yerra y el que hace errar.
17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.
Hace andar descalzos a los consejeros y entontece a los jueces.
18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.
Suelta las ataduras que imponen los reyes y ata con una cuerda sus cinturas.
19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.
Hace ir descalzos a los sacerdotes y derriba a los poderosos.
20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.
Priva del habla a los de confianza, y del discernimiento a los ancianos.
21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.
Derrama desprecio sobre los nobles y afloja el cinturón de los fuertes.
22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.
Descubre las profundidades de la oscuridad y saca a la luz la sombra de muerte.
23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.
Engrandece las naciones y las destruye. Ensancha los pueblos y los suprime.
24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.
Priva de discreción a los caudillos de los pueblos de la tierra y los hace deambular por un desierto sin camino.
25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.
No tienen luz. Palpan en la oscuridad, y los hace tambalearse como ebrios.

< Jobi 12 >