Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Giobbe allora rispose:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

E' vero, sì, che voi siete la voce del popolo e la sapienza morirà con voi!

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

Anch'io però ho senno come voi, e non sono da meno di voi; chi non sa cose simili?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Ludibrio del suo amico è diventato chi grida a Dio perché gli risponda; ludibrio il giusto, l'integro!

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

«Per la sventura, disprezzo», pensa la gente prosperosa, «spinte, a colui che ha il piede tremante».

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

Le tende dei ladri sono tranquille, c'è sicurezza per chi provoca Dio, per chi vuol ridurre Dio in suo potere.

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

Ma interroga pure le bestie, perché ti ammaestrino, gli uccelli del cielo, perché ti informino,

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

o i rettili della terra, perché ti istruiscano o i pesci del mare perché te lo faccian sapere.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

Chi non sa, fra tutti questi esseri, che la mano del Signore ha fatto questo?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

Egli ha in mano l'anima di ogni vivente e il soffio d'ogni carne umana.

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

L'orecchio non distingue forse le parole e il palato non assapora i cibi?

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

Nei canuti sta la saggezza e nella vita lunga la prudenza.

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

In lui risiede la sapienza e la forza, a lui appartiene il consiglio e la prudenza!

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

Ecco, se egli demolisce, non si può ricostruire, se imprigiona uno, non si può liberare.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

Se trattiene le acque, tutto si secca, se le lascia andare, devastano la terra.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

Da lui viene potenza e sagacia, a lui appartiene l'ingannato e l'ingannatore.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

Rende stolti i consiglieri della terra, priva i giudici di senno;

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

scioglie la cintura dei re e cinge i loro fianchi d'una corda.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

Fa andare scalzi i sacerdoti e rovescia i potenti.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

Toglie la favella ai più veraci e priva del senno i vegliardi.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

Sui nobili spande il disprezzo e allenta la cintura ai forti.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

Strappa dalle tenebre i segreti e porta alla luce le cose oscure.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

Fa grandi i popoli e li lascia perire, estende le nazioni e le abbandona.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

Toglie il senno ai capi del paese e li fa vagare per solitudini senza strade,

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

vanno a tastoni per le tenebre, senza luce, e barcollano come ubriachi.