Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job prit la parole, et dit:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

Vraiment, vous êtes tout un peuple, et avec vous mourra la sagesse!

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

J'ai pourtant du sens aussi bien que vous, je ne vous suis point inférieur; et qui ne sait de telles choses?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Je suis un homme qui est en risée à son ami; un homme qui invoquait Dieu, et Dieu lui répondait! En risée! un homme juste, intègre!

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Mépris au malheur! telle est la pensée des heureux; le mépris est réservé à ceux dont le pied chancelle!

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

Elles sont en paix, les tentes des pillards, et toutes les sécurités sont pour ceux qui irritent Dieu, qui se font un dieu de leur bras.

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

Mais interroge donc les bêtes, et elles t'instruiront; ou les oiseaux des cieux, et ils te l'annonceront;

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

Ou parle à la terre, et elle t'instruira; et les poissons de la mer te le raconteront.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

Qui ne sait, parmi tous ces êtres, que la main de Dieu a fait cet univers?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

Qu'il tient en sa main l'âme de tous les vivants, l'esprit de toute chair d'homme?

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

L'oreille ne juge-t-elle pas des discours, comme le palais goûte les aliments?

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

La sagesse est dans les vieillards, et le discernement est le fruit des longs jours!

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

Non, c'est en Dieu que se trouvent la sagesse et la force; c'est à lui qu'appartiennent le conseil et l'intelligence.

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

Voici, il démolit, et on ne rebâtit point; il enferme quelqu'un, et on ne lui ouvre pas.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

Voici, il retient les eaux, et elles tarissent; il les lâche, et elles bouleversent la terre.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

En lui résident la puissance et la sagesse; de lui dépendent celui qui s'égare et celui qui égare.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

Il fait marcher pieds nus les conseillers; il frappe de folie les juges.

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

Il relâche l'autorité des rois, et il serre la corde sur leurs reins.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

Il fait marcher pieds nus les prêtres, et il renverse les puissants.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

Il ôte la parole aux plus assurés, et il prive de sens les vieillards.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

Il verse le mépris sur les nobles, et il délie la ceinture des forts.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

Il met en évidence les profondeurs cachées dans les ténèbres, et il amène à la lumière l'ombre de la mort.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

Il agrandit les nations, et il les perd; il étend les nations, et il les conduit en captivité.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

Il ôte le sens aux chefs des peuples de la terre, et il les fait errer dans un désert sans chemin.

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

Ils tâtonnent dans les ténèbres, sans aucune clarté, et il les fait errer comme un homme ivre.