Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job prit la parole et dit:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

On dirait, en vérité, que le genre humain c’est vous, Et qu’avec vous doit mourir la sagesse.

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

J’ai tout aussi bien que vous de l’intelligence, moi, Je ne vous suis point inférieur; Et qui ne sait les choses que vous dites?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Je suis pour mes amis un objet de raillerie, Quand j’implore le secours de Dieu; Le juste, l’innocent, un objet de raillerie!

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Au malheur le mépris! C’est la devise des heureux; A celui dont le pied chancelle est réservé le mépris.

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

Il y a paix sous la tente des pillards, Sécurité pour ceux qui offensent Dieu, Pour quiconque se fait un dieu de sa force.

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

Interroge les bêtes, elles t’instruiront, Les oiseaux du ciel, ils te l’apprendront;

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

Parle à la terre, elle t’instruira; Et les poissons de la mer te le raconteront.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

Qui ne reconnaît chez eux la preuve Que la main de l’Éternel a fait toutes choses?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

Il tient dans sa main l’âme de tout ce qui vit, Le souffle de toute chair d’homme.

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

L’oreille ne discerne-t-elle pas les paroles, Comme le palais savoure les aliments?

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

Dans les vieillards se trouve la sagesse, Et dans une longue vie l’intelligence.

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

En Dieu résident la sagesse et la puissance. Le conseil et l’intelligence lui appartiennent.

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

Ce qu’il renverse ne sera point rebâti, Celui qu’il enferme ne sera point délivré.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

Il retient les eaux et tout se dessèche; Il les lâche, et la terre en est dévastée.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

Il possède la force et la prudence; Il maîtrise celui qui s’égare ou fait égarer les autres.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

Il emmène captifs les conseillers; Il trouble la raison des juges.

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

Il délie la ceinture des rois, Il met une corde autour de leurs reins.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

Il emmène captifs les sacrificateurs; Il fait tomber les puissants.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

Il ôte la parole à ceux qui ont de l’assurance; Il prive de jugement les vieillards.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

Il verse le mépris sur les grands; Il relâche la ceinture des forts.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

Il met à découvert ce qui est caché dans les ténèbres, Il produit à la lumière l’ombre de la mort.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

Il donne de l’accroissement aux nations, et il les anéantit; Il les étend au loin, et il les ramène dans leurs limites.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

Il enlève l’intelligence aux chefs des peuples, Il les fait errer dans les déserts sans chemin;

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

Ils tâtonnent dans les ténèbres, et ne voient pas clair; Il les fait errer comme des gens ivres.