Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job reprenant dit:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

Après tout vous êtes des hommes; est-ce qu'avec vous la sagesse périra?

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

Et moi, j'ai comme vous un cœur.

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Oui, un homme juste et irréprochable a été livré à la raillerie.

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Au temps marqué, il devait périr par des mains étrangères; des gens iniques étaient prêts à mettre sa maison au pillage;

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

toutefois que personne ne croie pouvoir faire du mal, puis être rétribué comme l'innocent. Tous ceux qui irritent le Seigneur ne sont pas soudain recherchés.

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

Interroge les bêtes des champs et elles te parleront; questionne les oiseaux du ciel et ils t'instruiront.

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

Raconte tout à la terre, sans rien omettre, et elle te répondra; les poissons de la mer te mettront pareillement sur la voie.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

Qui donc ne reconnaît en tous les êtres que la main du Seigneur les a créés?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

N'a-t-il pas en sa main la vie de tout ce qui existe et le souffle de tout homme?

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

L'oreille discerne les paroles; le gosier goûte les aliments.

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

La sagesse est le fruit de bien du temps; la science est le fruit de bien des existences.

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

Toute force, toute sagesse viennent de Dieu; lui seul a l'intelligence et la volonté.

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

S'il a démoli, qui rebâtira? S'il a enfermé les hommes qui ouvrira?

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

S'il retient les eaux, la terre se dessèche; s'il les lance toutes à la fois, il la bouleverse et la perd.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

Toute force, toute puissance viennent de Dieu; lui seul a l'intelligence et le savoir.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

C'est lui qui conduit en captivité les conseillers des peuples; et il trouble l'esprit des juges de la terre.

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

Il place les rois sur leurs trônes; il serre la ceinture de leurs reins.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

Il fait d'un prêtre un captif; il renverse les grands des empires.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

Il modifie à propos le langage des fidèles; il connaît la pensée des anciens.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

Il répand la honte sur les chefs; il guérit les humbles.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

Il dévoile l'abîme des ténèbres; il amène à la lumière l'ombre de la mort.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

Il égare les nations; il les détruit; il abat les peuples ou il les dirige.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

Il change le cœur des chefs des peuples; il les fait errer en des chemins qu'ils ne connaissaient pas,

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

Où ils marchent à tâtons dans l'obscurité; où il n'y a pas de lumière; où ils sont incertains comme un homme ivre.