Jobi 12

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Odpověděv pak Job, řekl:

2 “Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

V pravdě, že jste vy lidé, a že s vámi umře moudrost.

3 Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

I jáť mám srdce jako vy, aniž jsem zpozdilejší než vy, anobrž při komž toho není?

4 Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

Za posměch příteli svému jsem, kteréhož, když volá, vyslýchá Bůh; v posměchuť jest spravedlivý a upřímý.

5 Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

Pochodně zavržená jest (podlé smýšlení člověka pokoje užívajícího) ten, kterýž jest blízký pádu.

6 Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

Pokojné a bezpečné příbytky mají loupežníci ti, kteříž popouzejí Boha silného, jimž on uvodí dobré věci v ruku jejich.

7 Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

Ano zeptej se třebas hovad, a naučí tě, aneb ptactva nebeského, a oznámí tobě.

8 ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

Aneb rozmluv s zemí, a poučí tě, ano i ryby mořské vypravovati budou tobě.

9 Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

Kdo nezná ze všeho toho, že ruka Hospodinova to učinila?

10 Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

V jehož ruce jest duše všelikého živočicha, a duch každého těla lidského.

11 Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

Zdaliž ucho slov rozeznávati nebude, tak jako dásně pokrmu okoušejí?

12 Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

Při starcích jest moudrost, a při dlouhověkých rozumnost.

13 Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

Nadto pak u Boha moudrost a síla, jehoť jest rada a rozumnost.

14 Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.

Jestliže on boří, nemůže zase stavíno býti; zavírá-li člověka, nemůže býti otevříno.

15 Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.

Hle, tak zastavuje vody, až i vysychají, a tak je vypouští, že podvracejí zemi.

16 Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

U něho jest síla a bytnost, jeho jest ten, kterýž bloudí, i kterýž v blud uvodí.

17 Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

On uvodí rádce v nemoudrost, a z soudců blázny činí.

18 Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

Svazek králů rozvazuje, a pasem přepasuje bedra jejich.

19 I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

On uvodí knížata v nemoudrost, a mocné vyvrací.

20 I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

On odjímá řeč výmluvným, a soud starcům béře.

21 Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

On vylévá potupu na urozené, a sílu mocných zemdlívá.

22 Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

On zjevuje hluboké věci z temností, a vyvodí na světlo stín smrti.

23 I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

On rozmnožuje národy i hubí je, rozšiřuje národy i zavodí je.

24 U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

On odjímá srdce předním z lidu země, a v blud je uvodí na poušti bezcestné,

25 Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.

Aby šámali ve tmě bez světla. Summou, činí, aby bloudili jako opilý.