Jobi 11

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?

«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?

Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”.

Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,

Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.

og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?

Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? (Sheol h7585)

Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)

9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.

Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim?

Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.

Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.

Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,

Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,

og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,

då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur;

då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.

Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.

då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.

Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.

Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»