Jobi 11

1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:

Tsophar de Naama prit la parole et dit:

2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?

Cette multitude de paroles ne trouvera-t-elle point de réponse, Et suffira-t-il d’être un discoureur pour avoir raison?

3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?

Tes vains propos feront-ils taire les gens? Te moqueras-tu, sans que personne te confonde?

4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”.

Tu dis: Ma manière de voir est juste, Et je suis pur à tes yeux.

5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,

Oh! Si Dieu voulait parler, S’il ouvrait les lèvres pour te répondre,

6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.

Et s’il te révélait les secrets de sa sagesse, De son immense sagesse, Tu verrais alors qu’il ne te traite pas selon ton iniquité.

7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?

Prétends-tu sonder les pensées de Dieu, Parvenir à la connaissance parfaite du Tout-Puissant?

8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? (Sheol h7585)

Elle est aussi haute que les cieux: que feras-tu? Plus profonde que le séjour des morts: que sauras-tu? (Sheol h7585)

9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.

La mesure en est plus longue que la terre, Elle est plus large que la mer.

10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim?

S’il passe, s’il saisit, S’il traîne à son tribunal, qui s’y opposera?

11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.

Car il connaît les vicieux, Il voit facilement les coupables.

12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.

L’homme, au contraire, a l’intelligence d’un fou, Il est né comme le petit d’un âne sauvage.

13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,

Pour toi, dirige ton cœur vers Dieu, Étends vers lui tes mains,

14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,

Éloigne-toi de l’iniquité, Et ne laisse pas habiter l’injustice sous ta tente.

15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,

Alors tu lèveras ton front sans tache, Tu seras ferme et sans crainte;

16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur;

Tu oublieras tes souffrances, Tu t’en souviendras comme des eaux écoulées.

17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.

Tes jours auront plus d’éclat que le soleil à son midi, Tes ténèbres seront comme la lumière du matin,

18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.

Tu seras plein de confiance, et ton attente ne sera plus vaine; Tu regarderas autour de toi, et tu reposeras en sûreté.

19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.

Tu te coucheras sans que personne ne te trouble, Et plusieurs caresseront ton visage.

20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.

Mais les yeux des méchants seront consumés; Pour eux point de refuge; La mort, voilà leur espérance!