Jobi 11
1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:
Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë?
Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp?
Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?
4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”.
Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«
5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje,
Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd.
kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit?
Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?
8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? (Sheol h7585)
Højere er den end Himlen — hvad kan du? Dybere end Dødsriget — hvad ved du? (Sheol h7585)
9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti.
Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim?
Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr.
Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,
12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri.
saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua,
Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua,
hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,
15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë,
ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,
16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur;
ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi.
dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri.
Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,
19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd.
du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.
Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!
