Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Mi alma es cortada en mi vida: por tanto yo soltaré mi queja sobre mí, y hablaré con amargura de mi alma.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Diré a Dios: No me condenes: házme entender por qué pleitéas conmigo.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

¿Parécete bien que oprimas, y que deseches la obra de tus manos, y que favorezcas el consejo de los impíos?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

¿Tienes tú ojos de carne? ¿ves tú como el hombre?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

¿Tus días son como los días del hombre? ¿tus años son como los tiempos humanos,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

Que inquieras mi iniquidad, y busques mi pecado?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Sobre saber tú que yo no soy impío: y que no hay quien de tu mano libre.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Tus manos me formaron, y me hicieron todo al derredor: ¿y hásme de deshacer?

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Acuérdate ahora que como a lodo me hiciste: ¿y hásme de tornar en polvo?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

¿No me fundiste como leche, y como un queso me cuajaste?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Vestísteme de piel y carne, y cubrísteme de huesos y nervios.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Vida y misericordia hiciste conmigo; y tu visitación guardó mi espíritu.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón: yo sé que esto está cerca de ti.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

Si yo pequé acecharme has tú, y no me limpiarás de mi iniquidad.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Si fuere malo; ¡ay de mí! y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, harto de deshonra, y de verme afligido.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Y vas creciendo, cazándome como león: tornando, y haciendo en mí maravillas:

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Renovando tus llagas contra mi, y aumentando conmigo tu furor, remudándose sobre mí ejércitos.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

¿Por qué me sacaste del vientre? Muriera yo, y no me vieran ojos.

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

Fuera, como si nunca hubiera sido, llevado desde el vientre a la sepultura.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

¿Mis días no son una poca cosa? cesa pues, y déjame, para que me esfuerce un poco,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

Antes que vaya, para no volver, a la tierra de tinieblas y de sombra de muerte:

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

Tierra de oscuridad y tenebrosa sombra de muerte, donde no hay orden; y que resplandece como la misma oscuridad.