Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

“Mi alma está cansada de mi vida. Daré curso libre a mi queja. Hablaré con la amargura de mi alma.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Le diré a Dios: “No me condenes. Muéstrame por qué contiendes conmigo.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

¿Es bueno para ti que oprimas, que desprecies el trabajo de tus manos, y sonreír al consejo de los malvados?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

¿Tienes ojos de carne? ¿O ves como ve el hombre?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Son tus días como los de los mortales, o tus años como los del hombre,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

que indaguen en mi iniquidad, ¿y buscar mi pecado?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Aunque sabes que no soy malvado, no hay nadie que pueda liberar de su mano.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

“‘Tus manos me han enmarcado y me han formado por completo, y sin embargo me destruyes.

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Acuérdate, te lo ruego, de que me has formado como el barro. ¿Volverás a convertirme en polvo?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

No me has derramado como la leche, y me cuajó como un queso?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Me has vestido de piel y carne, y me unió con huesos y tendones.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Me has concedido la vida y la bondad amorosa. Su visita ha preservado mi espíritu.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Sin embargo, escondiste estas cosas en tu corazón. Sé que esto es contigo:

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

si peco, entonces me marcas. No me absolverás de mi iniquidad.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Si soy malvado, ay de mí. Si soy justo, todavía no levantaré la cabeza, llenándose de desgracia, y consciente de mi aflicción.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Si mi cabeza está en alto, me cazan como a un león. De nuevo te muestras poderoso ante mí.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Renováis vuestros testigos contra mí, y aumentar su indignación sobre mí. Los cambios y la guerra están conmigo.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

“‘¿Por qué, pues, me has sacado del vientre? Ojalá hubiera renunciado al espíritu, y ningún ojo me hubiera visto.

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

debería haber sido como si no lo hubiera sido. Debería haber sido llevado desde el vientre a la tumba.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

¿No son pocos mis días? ¡Para! Dejadme en paz, para que pueda encontrar un poco de consuelo,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

antes de ir a donde no volveré, a la tierra de las tinieblas y de la sombra de la muerte;

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

la tierra oscura como la medianoche, de la sombra de la muerte, sin ningún tipo de orden, donde la luz es como la medianoche”.