Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

¡Odio mi vida! Permíteme hablar libremente de mis quejas; no puedo guardarme mi amargura.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Le diré a Dios: “No te limites a condenarme; dime qué tienes contra mí.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

¿Te gusta acusarme? ¿Por qué me rechazas a mí, a quien has creado con tus propias manos, y sin embargo te alegras de las maquinaciones de los malvados?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

¿Tienes ojos humanos? ¿Ves como los seres humanos?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

¿Es tu vida tan corta como la de los mortales? ¿Son tus años tan breves como los de la humanidad,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

para que tengas que examinar mis males e investigar mis pecados?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Aunque sabes que no soy culpable, nadie puede salvarme de ti.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Me hiciste y me diste forma con tus propias manos, y sin embargo me destruyes.

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Recuerda que me diste forma como a un pedazo de arcilla; ¿vas a volver a convertirme en polvo?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Me derramaste como la leche, me cuajaste como el queso.

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Me vestiste de piel y carne; tejiste mi cuerpo con huesos y músculos.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Me diste vida y me mostraste tu bondad; me has cuidado mucho.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

“Pero guardaste estas cosas en tu corazón. Sé que tu propósito era

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

vigilarme, y si pecaba, entonces no perdonarías mis males.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Si soy culpable, estoy en problemas; si soy inocente, no puedo mantener la cabeza en alto porque estoy totalmente deshonrado al ver mis sufrimientos.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

Si mantengo la cabeza alta me persigues como un león, mostrando lo poderoso que eres para herirme.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Repites tus argumentos contra mí, derramas más y más tu ira contra mí, envías nuevos ejércitos contra mí.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

“¿Por qué me dejaste nacer? Ojalá hubiera muerto y nadie me hubiera visto nunca.

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

Hubiera sido mejor que nunca hubiera existido, llevado directamente del vientre a la tumba.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Sólo me quedan unos días, así que ¿por qué no me dejas en paz para que pueda tener un poco de paz

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

antes de ir al sitio de donde nunca volveré, la tierra de las tinieblas y la sombra de la muerte?

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

La tierra de la oscuridad total donde se encuentra la sombra de la muerte, un lugar de caos donde la luz misma es oscuridad”.