Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

Опротивела душе моей жизнь моя; предамся печали моей; буду говорить в горести души моей.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

Скажу Богу: не обвиняй меня; объяви мне, за что Ты со мною борешься?

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Хорошо ли для Тебя, что Ты угнетаешь, что презираешь дело рук Твоих, а на совет нечестивых посылаешь свет?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Разве у Тебя плотские очи, и Ты смотришь, как смотрит человек?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Разве дни Твои, как дни человека, или лета Твои, как дни мужа,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

что Ты ищешь порока во мне и допытываешься греха во мне,

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

хотя знаешь, что я не беззаконник, и что некому избавить меня от руки Твоей?

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Твои руки трудились надо мною и образовали всего меня кругом, - и Ты губишь меня?

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Вспомни, что Ты, как глину, обделал меня, и в прах обращаешь меня?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Не Ты ли вылил меня, как молоко, и, как творог, сгустил меня,

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

кожею и плотью одел меня, костями и жилами скрепил меня,

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

жизнь и милость даровал мне, и попечение Твое хранило дух мой?

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Но и то скрывал Ты в сердце Своем, - знаю, что это было у Тебя,

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

что если я согрешу, Ты заметишь и не оставишь греха моего без наказания.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

Если я виновен, горе мне! если и прав, то не осмелюсь поднять головы моей. Я пресыщен унижением; взгляни на бедствие мое:

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

оно увеличивается. Ты гонишься за мною, как лев, и снова нападаешь на меня и чудным являешься во мне.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Выводишь новых свидетелей Твоих против меня; усиливаешь гнев Твой на меня; и беды, одни за другими, ополчаются против меня.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

И зачем Ты вывел меня из чрева? пусть бы я умер, когда еще ничей глаз не видел меня;

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

пусть бы я, как небывший, из чрева перенесен был во гроб!

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Не малы ли дни мои? Оставь, отступи от меня, чтобы я немного ободрился,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

прежде нежели отойду, - и уже не возвращусь, - в страну тьмы и тени смертной,

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

в страну мрака, каков есть мрак тени смертной, где нет устройства, где темно, как самая тьма.