Jobi 10
1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans
