Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

נקטה נפשי בחיי אעזבה עלי שיחי אדברה במר נפשי׃

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

אמר אל אלוה אל תרשיעני הודיעני על מה תריבני׃

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

הטוב לך כי תעשק כי תמאס יגיע כפיך ועל עצת רשעים הופעת׃

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

העיני בשר לך אם כראות אנוש תראה׃

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

הכימי אנוש ימיך אם שנותיך כימי גבר׃

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

כי תבקש לעוני ולחטאתי תדרוש׃

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

על דעתך כי לא ארשע ואין מידך מציל׃

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

ידיך עצבוני ויעשוני יחד סביב ותבלעני׃

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

זכר נא כי כחמר עשיתני ואל עפר תשיבני׃

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

הלא כחלב תתיכני וכגבנה תקפיאני׃

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

עור ובשר תלבישני ובעצמות וגידים תסככני׃

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

חיים וחסד עשית עמדי ופקדתך שמרה רוחי׃

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

ואלה צפנת בלבבך ידעתי כי זאת עמך׃

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

אם חטאתי ושמרתני ומעוני לא תנקני׃

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

אם רשעתי אללי לי וצדקתי לא אשא ראשי שבע קלון וראה עניי׃

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

ויגאה כשחל תצודני ותשב תתפלא בי׃

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

תחדש עדיך נגדי ותרב כעשך עמדי חליפות וצבא עמי׃

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

ולמה מרחם הצאתני אגוע ועין לא תראני׃

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

כאשר לא הייתי אהיה מבטן לקבר אובל׃

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

הלא מעט ימי יחדל ישית ממני ואבליגה מעט׃

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

בטרם אלך ולא אשוב אל ארץ חשך וצלמות׃

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

ארץ עפתה כמו אפל צלמות ולא סדרים ותפע כמו אפל׃