< Jobi 10 >

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
I am weary of my life; I will give free expression to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
I will say to God, 'Do not merely condemn me; show me why you accuse me.
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
Is it good to you that you should oppress me, to despise the work of your hands while you smile on the plans of the wicked?
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
Do you have eyes of flesh? Do you see like a man sees?
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
Are your days like the days of mankind or your years like the years of people,
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
that you inquire after my iniquity and search after my sin,
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
although you know I am not guilty and there is no one who can rescue me from your hand?
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
Your hands have framed and fashioned me together round about, yet you are destroying me.
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
Call to mind, I beg you, that you have fashioned me like clay; will you bring me into dust again?
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
Have you not poured me out like milk and curdled me like cheese?
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
You have clothed me with skin and flesh and knit me together with bones and sinews.
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
You have granted me life and covenant faithfulness; your help has guarded my spirit.
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
Yet these things you hid in your heart— I know that this is what you were thinking:
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
that if I sinned, you would notice it; you would not acquit me of my iniquity.
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
If I have acted wickedly, woe to me; and even if I acted righteously, I could not lift up my head, since I am filled with disgrace— see my affliction!
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
If my head were lifted up, you would stalk me like a lion; and again you would show yourself with marvellous acts of power against me.
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
You bring new witnesses against me and increase your anger against me; you attack me with fresh armies.
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
Why, then, have you brought me out of the womb? I wish I had given up my spirit and that no eye had ever seen me.
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
I would have been as though I had never existed; I would have been carried from the womb to the grave.
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
Are not my days only a few? Stop then, let me alone, so that I may have a little rest
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
before I go from where I will not return, to the land of darkness and of the shadow of death,
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
the land that is as dark as midnight, the land of the shadow of death, without any order, where the light is like midnight.'”

< Jobi 10 >