Jobi 10
1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
Weary in my soul, I will pour my words with groans upon him: I will speak being straitened in the bitterness of my soul.
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
And I will say to the Lord, Do not teach me to be impious; and therefore have you thus judged me?
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
Is it good before you if I be unrighteous? for you have disowned the work of your hands, and attended to the counsel of the ungodly.
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
Or do you see as a mortal sees? or will you look as a man sees?
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
Or is your life human, or your years [the years] of a man,
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
that you have enquired into mine iniquity, and searched out my sins?
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
For you know that I have not committed iniquity: but who is he that can deliver out of your hands?
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
Your hands have formed me and made me; afterwards you did change [your mind], and strike me.
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
Remember that you have made me [as] clay, and you do turn me again to earth.
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
Hast you not poured me out like milk, and curdled me like cheese?
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
And you did clothe me with skin and flesh, and frame me with bones and sinews.
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
And you did bestow upon me life and mercy, and your oversight has preserved my spirit.
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
Having these things in yourself, I know that you can do all things; for nothing is impossible with you.
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
And if I should sin, you watch me; and you have not cleared me from iniquity.
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
Or if I should be ungodly, woe is me: and if I should be righteous, I can’t lift myself up, for I am full of dishonor.
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
For I am hunted like a lion for slaughter; for again you have changed and are terribly destroying me;
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
renewing against me my torture: and you have dealt with me in great anger, and you have brought trials upon me.
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
Why then did you bring me out of the womb? and why did I not die, and no eye see me,
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
and I become as if I had not been? for why was I not carried from the womb to the grave?
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
Is not the time of my life short? suffer me to rest a little,
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
before I go whence I shall not return, to a land of darkness and gloominess;
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
to a land of perpetual darkness, where there is no light, neither [can any one] see the life of mortals.
