Jobi 10
1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
My soul is weary of my life; I will leave my complaint on myself; I will speak in the bitterness of my soul.
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
I will say to God, Do not condemn me; show me why you contend with me.
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
Is it good to you that you should oppress, that you should despise the work of your hands, and shine on the counsel of the wicked?
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
Have you eyes of flesh? or see you as man sees?
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
Are your days as the days of man? are your years as man’s days,
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
That you enquire after my iniquity, and search after my sin?
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
You know that I am not wicked; and there is none that can deliver out of your hand.
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
Your hands have made me and fashioned me together round about; yet you do destroy me.
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
Remember, I beseech you, that you have made me as the clay; and will you bring me into dust again?
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
Have you not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
You have clothed me with skin and flesh, and have fenced me with bones and sinews.
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
You have granted me life and favor, and your visitation has preserved my spirit.
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
And these things have you hid in your heart: I know that this is with you.
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
If I sin, then you mark me, and you will not acquit me from my iniquity.
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
If I be wicked, woe to me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see you my affliction;
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
For it increases. You hunt me as a fierce lion: and again you show yourself marvelous on me.
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
You renew your witnesses against me, and increase your indignation on me; changes and war are against me.
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
Why then have you brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
Before I go from where I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
