Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

[Is it] good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

[Are] thy days as the days of man? [are] thy years as man’s days,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Thou knowest that I am not wicked; and [there is] none that can deliver out of thine hand.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

And these [things] hast thou hid in thine heart: I know that this [is] with thee.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

If I be wicked, woe unto me; and [if] I be righteous, [yet] will I not lift up my head. [I am] full of confusion; therefore see thou mine affliction;

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war [are] against me.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

[Are] not my days few? cease [then, and] let me alone, that I may take comfort a little,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

Before I go [whence] I shall not return, [even] to the land of darkness and the shadow of death;

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

A land of darkness, as darkness [itself; and] of the shadow of death, without any order, and [where] the light [is] as darkness.