Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

My soule is cut off though I liue: I wil leaue my complaint vpon my selfe, and wil speake in the bitternesse of my soule.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

I will say vnto God, Condemne mee not: shew me, wherefore thou contendest with mee.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Thinkest thou it good to oppresse me, and to cast off the labour of thine handes, and to fauour the counsel of the wicked?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Hast thou carnall eyes? or doest thou see as man seeth?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Are thy dayes as mans dayes? or thy yeres, as the time of man,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

That thou inquirest of mine iniquitie, and searchest out my sinne?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Thou knowest that I can not do wickedly: for none can deliuer me out of thine hand.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Thine handes haue made me, and fashioned mee wholy rounde about, and wilt thou destroy me?

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Remember, I pray thee, that thou hast made me as the clay, and wilt thou bring me into dust againe?

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Hast thou not powred me out as milke? and turned me to cruds like cheese?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Thou hast clothed me with skin and flesh, and ioyned me together with bones and sinewes.

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Thou hast giuen me life, and grace: and thy visitation hath preserued my spirit.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Though thou hast hid these things in thine heart, yet I knowe that it is so with thee.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

If I haue sinned, then thou wilt streightly looke vnto me, and wilt not holde mee giltlesse of mine iniquitie.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

If I haue done wickedly, wo vnto me: if I haue done righteously, I will not lift vp mine head, being full of confusion, because I see mine affliction.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

But let it increase: hunt thou me as a lyon: returne and shew thy selfe marueilous vpon me.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Thou renuest thy plagues against me, and thou increasest thy wrath against me: changes and armies of sorowes are against me.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

Wherfore then hast thou brought me out of the wombe? Oh that I had perished, and that none eye had seene me!

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

And that I were as I had not bene, but brought from the wombe to the graue!

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Are not my dayes fewe? let him cease, and leaue off from me, that I may take a litle comfort,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

Before I goe and shall not returne, euen to the land of darkenesse and shadow of death:

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

Into a land, I say, darke as darknes it selfe, and into the shadow of death, where is none order, but the light is there as darkenesse.