Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

My soul is weary of my life, I will let go my speech against myself, I will speak in the bitterness of my soul.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

I will say to God: Do not condemn me: tell me why thou judgest me so.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Doth it seem good to thee that thou shouldst calumniate me, and oppress me, the work of thy own hands, and help the counsel of the wicked?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Hast thou eyes of flesh: or, shalt thou see as man seeth?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Are thy days as the days of man, and are thy years as the times of men:

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

That thou shouldst inquire after my iniquity, and search after my sin?

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

And shouldst know that I have done no wicked thing, whereas there is no man that can deliver out of thy hand.

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Thy hands have made me, and fashioned me wholly round about, and dost thou thus cast me down headlong on a sudden?

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay, and thou wilt bring me into dust again.

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Hast thou not milked me as milk, and curdled me like cheese?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Thou hast clothed me with skin and flesh: thou hast put me together with bones and sinews:

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Thou hast granted me life and mercy, and thy visitation hath preserved my spirit.

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

Although thou conceal these things in thy heart, yet I know that thou rememberest all things.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

If I have sinned and thou hast spared me for an hour: why dost thou not suffer me to be clean from my iniquity?

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

And if I be wicked, woe unto me: and if just, I shall not lift up my head, being filled with affliction and misery.

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

And for pride thou wilt take me as a lioness, and returning thou tormentest me wonderfully.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Thou renewest thy witnesses against me, and multipliest thy wrath upon me, and pains war against me.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

Why didst thou bring me forth out of the womb: O that I had been consumed that eye might not see me!

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

I should have been as if I had not been, carried from the womb to the grave.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Shall not the fewness of my days be ended shortly? suffer me, therefore, that I may lament my sorrow a little:

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

Before I go, and return no more, to a land that is dark and covered with the mist of death:

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

A land of misery and darkness, where the shadow of death, and no order, but everlasting horror dwelleth.