Jobi 10

1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.

2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.

3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,

6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;

7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?

8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!

9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.

10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;

12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;

13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.

14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.

15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —

16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.

17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.

18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.

19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,

21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;

22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.

A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.