Jobi 10
1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
Weary in my soul, I will pour my words with groans upon him: I will speak being straitened in the bitterness of my soul.
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
And I will say to the Lord, Do not teach me to be impious; and wherefore hast thou thus judged me?
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
Is it good before thee if I be unrighteous? for thou hast disowned the work of thy hands, and attended to the counsel of the ungodly.
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
Or dost thou see as a mortal sees? or wilt thou look as a man sees?
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
Or is thy life human, or thy years [the years] of a man,
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
that thou hast enquired into mine iniquity, and searched out my sins?
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
For thou knowest that I have not committed iniquity: but who is he that can deliver out of thy hands?
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
Thy hands have formed me and made me; afterwards thou didst change [thy mind], and smite me.
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
Remember that thou hast made me [as] clay, and thou dost turn me again to earth.
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
Hast thou not poured me out like milk, and curdled me like cheese?
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
And thou didst clothe me with skin and flesh, and frame me with bones and sinews.
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
And thou didst bestow upon me life and mercy, and thy oversight has preserved my spirit.
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
Having these things in thyself, I know that thou canst do all things; for nothing is impossible with thee.
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
And if I should sin, thou watchest me; and thou hast not cleared me from iniquity.
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
Or if I should be ungodly, woe is me: and if I should be righteous, I cannot lift myself up, for I am full of dishonour.
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
For I am hunted like a lion for slaughter; for again thou hast changed and art terribly destroying me;
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
renewing against me my torture: and thou hast dealt with me in great anger, and thou hast brought trials upon me.
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
Why then didst thou bring me out of the womb? and why did I not die, and no eye see me,
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
and I become as if I had not been? for why was I not carried from the womb to the grave?
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
Is not the time of my life short? suffer me to rest a little,
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
before I go whence I shall not return, to a land of darkness and gloominess;
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
to a land of perpetual darkness, where there is no light, neither [can any one] see the life of mortals.
