Jobi 10
1 “Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
“I loathe my own life; I will express my complaint and speak in the bitterness of my soul.
2 Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
I will say to God: Do not condemn me! Let me know why You prosecute me.
3 A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
Does it please You to oppress me, to reject the work of Your hands and favor the schemes of the wicked?
4 A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
Do You have eyes of flesh? Do You see as man sees?
5 A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
Are Your days like those of a mortal, or Your years like those of a man,
6 sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
that You should seek my iniquity and search out my sin—
7 megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
though You know that I am not guilty, and there is no deliverance from Your hand?
8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
Your hands shaped me and altogether formed me. Would You now turn and destroy me?
9 Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
Please remember that You molded me like clay. Would You now return me to dust?
10 A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
Did You not pour me out like milk, and curdle me like cheese?
11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
You clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
12 Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
You have granted me life and loving devotion, and Your care has preserved my spirit.
13 por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
Yet You concealed these things in Your heart, and I know that this was in Your mind:
14 Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
If I sinned, You would take note, and would not acquit me of my iniquity.
15 Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
If I am guilty, woe to me! And even if I am righteous, I cannot lift my head. I am full of shame and aware of my affliction.
16 Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
Should I hold my head high, You would hunt me like a lion, and again display Your power against me.
17 Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
You produce new witnesses against me and multiply Your anger toward me. Hardships assault me in wave after wave.
18 Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
Why then did You bring me from the womb? Oh, that I had died, and no eye had seen me!
19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
If only I had never come to be, but had been carried from the womb to the grave.
20 A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
Are my days not few? Withdraw from me, that I may have a little comfort,
21 para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
before I go—never to return— to a land of darkness and gloom,
22 të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
to a land of utter darkness, of deep shadow and disorder, where even the light is like darkness.”
