Jakobit 4

1 Nga vijnë luftërat dhe grindjet te ju? A nuk vijnë, nga pasionet që luftojnë ndër gjymtyrët tuaja?

Де унде вин луптеле ши чертуриле ынтре вой? Ну вин оаре дин пофтеле воастре, каре се луптэ ын мэдулареле воастре?

2 Ju lakmoni dhe nuk keni, ju vrisni dhe keni smirë dhe nuk fitoni gjë; ju ziheni dhe luftoni, por nuk keni, sepse nuk kërkoni.

Вой пофтиць ши ну авець; учидець, пизмуиць ши ну избутиць сэ кэпэтаць; вэ чертаць ши вэ луптаць ши ну авець, пентру кэ ну черець.

3 Ju kërkoni dhe nuk merrni, sepse kërkoni keqas që të shpenzoni për kënaqësitë tuaja.

Сау черець ши ну кэпэтаць, пентру кэ черець рэу, ку гынд сэ рисипиць ын плэчериле воастре.

4 O shkelës dhe shkelëse të kurorës, a nuk e dini se miqësia me botën është armiqësi me Perëndinë? Ai, pra, që don të jetë mik i botës bëhet armik i Perëndisë.

Суфлете прякурваре! Ну штиць кэ приетения лумий есте врэжмэшие ку Думнезеу? Аша кэ чине вря сэ фие приетен ку лумя се фаче врэжмаш ку Думнезеу.

5 Apo pandehni se Shkrimi thotë kot: “Fryma që rri në ne a lakmon deri në smirë”?

Кредець кэ деӂяба ворбеште Скриптура? Духул, пе каре Л-а пус Думнезеу сэ локуяскэ ын ной, не вря ку ӂелозие пентру Сине.

6 Por ai jep hir edhe më të madh; prandaj thotë: “Perëndia u kundërvihet mendjemëdhenjve dhe u jep hir të përulurve”.

Дар, ын скимб, не дэ ун хар ши май маре. Де ачея зиче Скриптура: „Думнезеу стэ ымпотрива челор мындри, дар дэ хар челор смериць.”

7 Nënshtrojuni, pra, Perëndisë, kundërshtoni djallin dhe ai do të largohet nga ju!

Супунеци-вэ дар луй Думнезеу. Ымпотривици-вэ дяволулуй, ши ел ва фуӂи де ла вой.

8 Afrohuni te Perëndia dhe ai do t’ju afrohet juve; pastroni duart tuaja, o mëkatarë; dhe pastroni zemrat o njerëz me dy mendje!

Апропияци-вэ де Думнезеу ши Ел Се ва апропия де вой. Курэцици-вэ мыниле, пэкэтошилор; курэцици-вэ инима, оамень ку инима ымпэрцитэ!

9 Pikëllohuni, mbani zi dhe qani; të qeshurit tuaj le të kthehet në zi, dhe gëzimi në trishtim.

Симцици-вэ тикэлошия; тынгуици-вэ ши плынӂець! Рысул востру сэ се префакэ ын тынгуире, ши букурия воастрэ, ын ынтристаре:

10 Përuluni përpara Zotit, dhe ai do t’ju lartësojë!

Смерици-вэ ынаинтя Домнулуй ши Ел вэ ва ынэлца.

11 Mos flisni keq për njeri tjetrin, vë-llezër; ai që flet kundër vëllait dhe e gjykon vëllanë e vet, flet kundër ligjit dhe gjykon ligjin; dhe, po të gjykosh ligjin, ti nuk je zbatues i ligjit, por gjykatës.

Ну вэ ворбиць де рэу уний пе алций, фрацилор! Чине ворбеште де рэу пе ун фрате сау жудекэ пе фрателе сэу, ворбеште де рэу Леӂя сау жудекэ Леӂя. Ши, дакэ жудечь Леӂя, ну ешть ымплинитор ал Леӂий, чи жудекэтор.

12 Ka vetëm një Ligjdhënës, që mund të të shpëtojë ose të të çojë në humbje; por ti kush je që gjykon një tjetër?

Унул сингур есте дэтэторул ши жудекэторул Леӂий: Ачела каре аре путере сэ мынтуяскэ ши сэ пярдэ. Дар ту чине ешть де жудечь пе апроапеле тэу?

13 Dhe tani, ju që thoni: “Sot ose nesër do të shkojmë në atë qytet, dhe do të rrijmë atje një vit, do të tregtojmë dhe do të fitojmë”,

Аскултаць, акум, вой каре зичець: „Астэзь сау мыне не вом дуче ын кутаре четате, вом ста аколо ун ан, вом фаче негусторие ши вом кыштига”

14 ndërsa nuk dini për të nesërmen. Sepse ç’është jeta? Éshtë avull që duket për pak, dhe pastaj humbet.

ши ну штиць че ва адуче зиуа де мыне! Кэч че есте вяца воастрэ? Ну сунтець декыт ун абур, каре се аратэ пуцинтел ши апой пере.

15 Në vend që të thoni: “Në dashtë Zoti dhe në paçim jetë, ne do të bëjmë këtë ose atë gjë”.

Вой, димпотривэ, ар требуи сэ зичець: „Дакэ ва вря Домнул, вом трэи ши вом фаче кутаре сау кутаре лукру.”

16 Ju, përkundrazi, mburreni në arrogancën tuaj; çdo mburrje e tillë është e keqe.

Пе кынд акум вэ фэлиць ку лэудэрошииле воастре! Орьче лаудэ де фелул ачеста есте ря.

17 Ai, pra, që di të bëjë të mirë edhe nuk e bën, bën mëkat.

Деч чине штие сэ факэ бине ши ну фаче, сэвыршеште ун пэкат!