Jakobit 4

1 Nga vijnë luftërat dhe grindjet te ju? A nuk vijnë, nga pasionet që luftojnë ndër gjymtyrët tuaja?

D’où viennent les guerres et les procès entre vous? N’est-ce pas de là? de vos convoitises qui combattent dans vos membres?

2 Ju lakmoni dhe nuk keni, ju vrisni dhe keni smirë dhe nuk fitoni gjë; ju ziheni dhe luftoni, por nuk keni, sepse nuk kërkoni.

Vous convoitez et vous n’avez point; vous tuez, vous êtes envieux, et ne pouvez obtenir; vous plaidez et faites la guerre, et VOUS n’avez point, parce que vous ne demandez point.

3 Ju kërkoni dhe nuk merrni, sepse kërkoni keqas që të shpenzoni për kënaqësitë tuaja.

Vous demandez et ne recevez point, parce que vous demandez mal, pour satisfaire vos convoitises.

4 O shkelës dhe shkelëse të kurorës, a nuk e dini se miqësia me botën është armiqësi me Perëndinë? Ai, pra, që don të jetë mik i botës bëhet armik i Perëndisë.

Adultères, ne savez-vous point que l’amitié de ce monde est ennemie de Dieu? Quiconque donc veut être ami de ce monde se fait ennemi de Dieu.

5 Apo pandehni se Shkrimi thotë kot: “Fryma që rri në ne a lakmon deri në smirë”?

Pensez-vous que ce soit en vain que l’Ecriture dise: C’est après l’envie que soupire ardemment l’esprit qui habite en vous?

6 Por ai jep hir edhe më të madh; prandaj thotë: “Perëndia u kundërvihet mendjemëdhenjve dhe u jep hir të përulurve”.

Mais il donne une grâce plus grande. C’est pourquoi elle dit: Dieu résiste aux superbes, mais aux humbles il donne la grâce.

7 Nënshtrojuni, pra, Perëndisë, kundërshtoni djallin dhe ai do të largohet nga ju!

Soyez donc soumis à Dieu et résistez au diable, et il s’enfuira de vous.

8 Afrohuni te Perëndia dhe ai do t’ju afrohet juve; pastroni duart tuaja, o mëkatarë; dhe pastroni zemrat o njerëz me dy mendje!

Approchez-vous de Dieu, et il s’approchera de vous. Purifiez vos mains, pécheurs, et purifiez vos cœurs, vous doubles d’esprit;

9 Pikëllohuni, mbani zi dhe qani; të qeshurit tuaj le të kthehet në zi, dhe gëzimi në trishtim.

Sentez votre misère, et gémissez et pleurez; que votre rire se change en deuil, et votre joie en tristesse.

10 Përuluni përpara Zotit, dhe ai do t’ju lartësojë!

Humiliez-vous devant le Seigneur, et il vous exaltera.

11 Mos flisni keq për njeri tjetrin, vë-llezër; ai që flet kundër vëllait dhe e gjykon vëllanë e vet, flet kundër ligjit dhe gjykon ligjin; dhe, po të gjykosh ligjin, ti nuk je zbatues i ligjit, por gjykatës.

Mes frères, ne parlez point mal les uns des autres. Celui qui parle mal de son frère, ou qui juge son frère, parle mal de la loi et juge la loi. Or si tu juges la loi, tu n’en es pas l’observateur, mais le juge.

12 Ka vetëm një Ligjdhënës, që mund të të shpëtojë ose të të çojë në humbje; por ti kush je që gjykon një tjetër?

Il n’y a qu’un législateur et qu’un juge qui peut perdre et sauver.

13 Dhe tani, ju që thoni: “Sot ose nesër do të shkojmë në atë qytet, dhe do të rrijmë atje një vit, do të tregtojmë dhe do të fitojmë”,

Mais qui es-tu, toi qui juges le prochain? Voyez maintenant, vous qui dites: Aujourd’hui ou demain nous irons dans cette ville; nous y demeurerons un an; nous trafiquerons et nous gagnerons beaucoup;

14 ndërsa nuk dini për të nesërmen. Sepse ç’është jeta? Éshtë avull që duket për pak, dhe pastaj humbet.

Vous qui ne savez pas même ce qui sera demain.

15 Në vend që të thoni: “Në dashtë Zoti dhe në paçim jetë, ne do të bëjmë këtë ose atë gjë”.

Car qu’est-ce que votre vie? C’est une vapeur qui paraît pour un peu de temps, et qui ensuite sera dissipée. Au lieu de dire: Si le Seigneur le veut; et: Si nous vivons, nous ferons ceci ou cela.

16 Ju, përkundrazi, mburreni në arrogancën tuaj; çdo mburrje e tillë është e keqe.

Mais maintenant vous vous complaisez dans vos vaines présomptions. Toute complaisance semblable est mauvaise.

17 Ai, pra, që di të bëjë të mirë edhe nuk e bën, bën mëkat.

Celui donc qui sait le bien à faire et qui ne le fait pas, est coupable de péché.