Jakobit 3
1 Vëllezër të mi, mos u bëni shumë mësues, duke ditur se do të kemi një gjykim më të ashpër,
హే మమ భ్రాతరః, శిక్షకైరస్మాభి ర్గురుతరదణ్డో లప్స్యత ఇతి జ్ఞాత్వా యూయమ్ అనేకే శిక్షకా మా భవత|
2 sepse të gjithë gabojmë në shumë gjëra. Në qoftë se dikush nuk gabon në të folur, është njeri i përsosur, dhe është gjithashtu i aftë t’i vërë fre gjithë trupit.
యతః సర్వ్వే వయం బహువిషయేషు స్ఖలామః, యః కశ్చిద్ వాక్యే న స్ఖలతి స సిద్ధపురుషః కృత్స్నం వశీకర్త్తుం సమర్థశ్చాస్తి|
3 Ja, u vëmë fre në gojë kuajve, që të na binden, dhe ta drejtojmë kështu gjithë trupin e tyre.
పశ్యత వయమ్ అశ్వాన్ వశీకర్త్తుం తేషాం వక్త్రేషు ఖలీనాన్ నిధాయ తేషాం కృత్స్నం శరీరమ్ అనువర్త్తయామః|
4 Ja, edhe anijet, edhe pse janë shumë të mëdha dhe shtyhen nga erëra të forta, drejtohen nga një timon shumë i vogël, atje ku do timonieri.
పశ్యత యే పోతా అతీవ బృహదాకారాః ప్రచణ్డవాతైశ్చ చాలితాస్తేఽపి కర్ణధారస్య మనోఽభిమతాద్ అతిక్షుద్రేణ కర్ణేన వాఞ్ఛితం స్థానం ప్రత్యనువర్త్తన్తే|
5 Kështu edhe gjuha është një gjymtyrë e vogël, por mbahet me të madh. Ja, një zjarr i vogël ç’pyll të madh djeg!
తద్వద్ రసనాపి క్షుద్రతరాఙ్గం సన్తీ దర్పవాక్యాని భాషతే| పశ్య కీదృఙ్మహారణ్యం దహ్యతే ఽల్పేన వహ్నినా|
6 Edhe gjuha është një zjarr, një botë paudhësie; ajo është vendosur midis gjymtyrëve tona, gjuha e fëlliq gjithë trupin, ndez ecjen e natyrës dhe ndizet nga Gehena. (Geenna g1067)
రసనాపి భవేద్ వహ్నిరధర్మ్మరూపపిష్టపే| అస్మదఙ్గేషు రసనా తాదృశం సన్తిష్ఠతి సా కృత్స్నం దేహం కలఙ్కయతి సృష్టిరథస్య చక్రం ప్రజ్వలయతి నరకానలేన జ్వలతి చ| (Geenna g1067)
7 Sepse çdo lloj bishash, shpendësh, zvaranikësh e kafshësh të detit mund të zbuten dhe janë zbutur nga natyra njerëzore,
పశుపక్ష్యురోగజలచరాణాం సర్వ్వేషాం స్వభావో దమయితుం శక్యతే మానుషికస్వభావేన దమయాఞ్చక్రే చ|
8 kurse gjuhën asnjë nga njerëzit s’mund ta zbusë; është një e keqe e papërmbajtshme, plot me helm vdekjeprurës.
కిన్తు మానవానాం కేనాపి జిహ్వా దమయితుం న శక్యతే సా న నివార్య్యమ్ అనిష్టం హలాహలవిషేణ పూర్ణా చ|
9 Me atë ne bekojmë Perëndinë dhe Atin, dhe me të ne mallkojmë njerëzit që janë bërë sipas shëmbëllimit të Perëndisë.
తయా వయం పితరమ్ ఈశ్వరం ధన్యం వదామః, తయా చేశ్వరస్య సాదృశ్యే సృష్టాన్ మానవాన్ శపామః|
10 Nga e njejta gojë del bekimi dhe mallkimi. Vëllezër të mi, nuk duhet të ishte kështu.
ఏకస్మాద్ వదనాద్ ధన్యవాదశాపౌ నిర్గచ్ఛతః| హే మమ భ్రాతరః, ఏతాదృశం న కర్త్తవ్యం|
11 Mos vallë burimi nxjerr nga e njejta vrimë ujë të ëmbël e të hidhur?
ప్రస్రవణః కిమ్ ఏకస్మాత్ ఛిద్రాత్ మిష్టం తిక్తఞ్చ తోయం నిర్గమయతి?
12 A mundet të prodhojë fiku ullinj, ose hardhia fiq? Kështu asnjë burim nuk mund të japë ujë të kripur dhe të ëmbël.
హే మమ భ్రాతరః, ఉడుమ్బరతరుః కిం జితఫలాని ద్రాక్షాలతా వా కిమ్ ఉడుమ్బరఫలాని ఫలితుం శక్నోతి? తద్వద్ ఏకః ప్రస్రవణో లవణమిష్టే తోయే నిర్గమయితుం న శక్నోతి|
13 Kush është ndër ju i urtë dhe i ditur? Le të tregojë me sjellje të bukur veprat e tij me zemërbutësi të urtësisë.
యుష్మాకం మధ్యే జ్ఞానీ సుబోధశ్చ క ఆస్తే? తస్య కర్మ్మాణి జ్ఞానమూలకమృదుతాయుక్తానీతి సదాచారాత్ స ప్రమాణయతు|
14 Por në qoftë se ne zemrën tuaj keni smirë të hidhur dhe grindje, mos u mbani me të madh dhe mos gënjeni kundër së vërtetës.
కిన్తు యుష్మదన్తఃకరణమధ్యే యది తిక్తేర్ష్యా వివాదేచ్ఛా చ విద్యతే తర్హి సత్యమతస్య విరుద్ధం న శ్లాఘధ్వం నచానృతం కథయత|
15 Kjo nuk është dituri që zbret nga lart, por është tokësore, shtazore, djallëzore.
తాదృశం జ్ఞానమ్ ఊర్ద్ధ్వాద్ ఆగతం నహి కిన్తు పార్థివం శరీరి భౌతికఞ్చ|
16 Sepse atje ku ka smirë dhe grindje, atje ka trazirë dhe gjithfarë veprash të këqija,
యతో హేతోరీర్ష్యా వివాదేచ్ఛా చ యత్ర వేద్యేతే తత్రైవ కలహః సర్వ్వం దుష్కృతఞ్చ విద్యతే|
17 Kurse dituria që vjen nga lart, më së pari është e pastër, pastaj pajtuese, e butë, e bindur, plot mëshirë dhe fryte të mira, e paanshme dhe jo hipokrite.
కిన్తూర్ద్ధ్వాద్ ఆగతం యత్ జ్ఞానం తత్ ప్రథమం శుచి తతః పరం శాన్తం క్షాన్తమ్ ఆశుసన్ధేయం దయాదిసత్ఫలైః పరిపూర్ణమ్ అసన్దిగ్ధం నిష్కపటఞ్చ భవతి|
18 Dhe fryti i drejtësisë mbillet në paqe për ata që bëjnë paqen.
శాన్త్యాచారిభిః శాన్త్యా ధర్మ్మఫలం రోప్యతే|
