Jakobit 1
1 Jakobi, shërbëtor i Perëndisë dhe i Zotit Jezu Krisht, të dymbëdhjetë fiseve të shpërndarë nëpër botë: përshëndetje!
Jacques, serviteur de Dieu et du Seigneur Jésus-Christ, aux douze tribus qui sont dispersées, salut!
2 Ta konsideroni një gëzim të madh, o vëllezër të mi, kur ndodheni përballë sprovash nga më të ndryshmet,
Mes frères, considérez comme le sujet d'une parfaite joie les épreuves diverses qui vous surviennent,
3 duke e ditur se sprova e besimit tuaj sjell qëndrueshmëri.
sachant que l'épreuve, à laquelle est soumise votre foi, produit la patience.
4 Dhe qëndrueshmëria të kryejë në ju një vepër të përsosur, që ju të jeni të përsosur dhe të plotë, pa asnjë të metë.
Mais il faut que la patience ait accompli parfaitement son oeuvre, pour que vous soyez vous-mêmes parfaits et accomplis, et qu'il ne vous manque rien.
5 Por në qoftë se ndonjërit nga ju i mungon urtia, le të kërkojë nga Perëndia, që u jep të gjithëve pa kursim, pa qortuar, dhe atij do t’i jepet.
Si l'un de vous manque de sagesse, qu'il la demande à Dieu, qui donne à tous libéralement, sans rien reprocher; et elle lui sera donnée.
6 Por le ta kërkojë me besim, pa dyshuar, sepse ai që dyshon i ngjan valës së detit, të cilën e ngre dhe e përplas era.
Mais qu'il demande avec foi, sans douter; car celui qui doute est semblable au flot de la mer, qui est agité et poussé ça et là par le vent.
7 Dhe ky njeri të mos pandehë se do të marrë diçka nga Zoti,
Que cet homme-là ne s'attende point à recevoir quelque chose de la part du Seigneur:
8 sepse është një njeri me dy mendje, i paqëndrueshëm në gjithë rrugët e veta.
c'est un homme au coeur partagé, inconstant dans toute sa conduite.
9 Dhe vëllai më i poshtmë le të madhështohet në lartësimin e tij,
Que le frère qui est de condition humble se glorifie de son élévation,
10 dhe i pasuri në uljen e tij, sepse do të shkojë si lule bari.
et que le riche se glorifie de son humiliation, car il passera comme la fleur de l'herbe.
11 Në fakt si lindi dielli me të nxehtit e tij dhe e thau barin, dhe lulja e tij ra dhe bukuria e pamjes së vet humbi: kështu do të fishket edhe i pasuri në udhët e tij.
Le soleil s'est levé avec sa brûlante chaleur; l'herbe a séché, sa fleur est tombée, et l'éclat de sa beauté a péri: ainsi se flétrira le riche, au milieu même de ses entreprises.
12 Lum njeriu që ngulmon në provë, sepse kur del i aprovuar, do të marrë kurorën e jetës, të cilën Zoti ua premtoi atyre që e duan.
Heureux l'homme qui endure la tentation; car, après qu'il aura été mis à l'épreuve, il recevra la couronne de vie que Dieu a promise à ceux qui l'aiment.
13 Askush kur tundohet të mos thotë: “Jam tunduar nga Perëndinë”, sepse Perëndia nuk mund të tundohet nga e keqja, dhe ai vet nuk tundon asnjeri.
Que personne, lorsqu'il est tenté, ne dise: C'est Dieu qui me tente; car Dieu ne peut être tenté par aucun mal, et lui-même ne tente personne.
14 Por secili tundohet i udhëhequr dhe i mashtruar nga lakminë e vet.
Mais chacun est tenté, quand il est attiré et amorcé par sa propre convoitise.
15 Pastaj lakmia, pasi mbarset, pjell mëkatin dhe mëkati, si të kryhet, ngjiz vdekjen.
Puis la convoitise, ayant conçu, donne naissance au péché; et le péché, lorsqu'il est consommé, enfante la mort.
16 Mos u mashtroni, vëllezërit e mi shumë të dashur;
Mes frères bien-aimés, ne vous y trompez pas:
17 çdo gjë e mirë që na jepet dhe çdo dhuratë e përsosur vjen prej së larti dhe zbret nga Ati i dritave, pranë së cilit nuk ka ndërrim dhe as hije ndryshimi.
toute grâce excellente et tout don parfait viennent d'en haut et descendent du Père des lumières, en qui il n'y a aucune variation ni aucune ombre de changement.
18 Ai na ngjizi me vullnetin e tij me anë të fjalës të së vërtetës, që ne të jemi në një farë menyrë fryti i parë i krijesave të tij.
C'est lui qui, de sa libre volonté, nous a engendrés par la parole de vérité, afin que nous soyons comme les prémices de ses créatures.
19 Prandaj, vëllezërit e mi shumë të dashur, çdo njeri të jetë i shpejtë në të dëgjuar, i ngadalshëm në të folur dhe i ngadalshëm në zemërim,
Vous le savez, mes frères bien-aimés, il faut que tout homme soit prompt à écouter, lent à parler, lent à se mettre en colère;
20 sepse zemërimi i njeriut nuk kryen drejtësinë e Perëndisë.
car la colère de l'homme n'accomplit pas la justice de Dieu.
21 Prandaj, hiqni çdo ndyrësi dhe mbeturinë ligësie, pranoni me butësi fjalën e mbjellë në ju, e cila mund të shpëtojë shpirtrat tuaj.
Rejetez donc toute souillure et tout reste de méchanceté, et recevez avec douceur la parole qui a été plantée en vous, et qui peut sauver vos âmes.
22 Dhe bëhuni bërës të fjalës dhe jo vetëm dëgjues, që gënjejnë vetveten.
Mettez en pratique la parole, et ne vous contentez pas de l'écouter, en vous abusant vous-mêmes par de faux raisonnements.
23 Sepse nëse dikush është dëgjues i fjalës dhe jo bërës, ai i përngjan një njeriu që e shikon fytyrën e tij natyrale në një pasqyrë;
En effet, si quelqu'un écoute la parole et ne la met pas en pratique, il est semblable à un homme qui regarde dans un miroir son visage naturel,
24 ai e shikon veten dhe pastaj ikën, duke harruar menjëherë si ishte.
et qui, après s'être regardé, s'en va et oublie aussitôt comment il est.
25 Ndërsa ai që do të shikojë me vemendje ligjin e përsosur, i cili është ligji i lirisë, dhe ngulmon në të, duke mos qenë një dëgjues harraq, por një bërës i veprës, ai do të jetë i lumtur në veprimtarinë e vet.
Mais celui qui aura plongé ses regards dans la loi parfaite, la loi de la liberté, et qui l'aura contemplée avec persévérance, n'étant pas un auditeur oublieux, mais un fidèle observateur de ses préceptes, celui-là trouvera son bonheur dans son obéissance.
26 Në qoftë se ndokush nga ju mendon se është fetar, edhe nuk i vë fre gjuhës së vet, sigurisht ai e mashtron zemrën e vet, feja e këtij është e kotë.
Si un homme, qui se croit religieux, ne tient pas sa langue en bride et se trompe ainsi lui-même, la religion d'un tel homme est vaine.
27 Feja e pastër dhe pa njollë përpara Perëndisë dhe Atit është kjo: të vizitosh jetimët dhe të vejat në pikëllimet e tyre dhe ta ruash veten të pastër nga bota.
La religion pure et sans tache devant Dieu, notre Père, consiste à visiter les orphelins et les veuves dans leurs afflictions, et à se préserver des souillures du monde.
