Isaia 58

1 “Bërtit sa të mundësh, mos u kurse; ngrije zërin tënd si një bori dhe shpalli popullit tim shkeljet e tij dhe shtëpisë së Jakobit mëkatet e tij.

Tha hoi hang ah, na lok to paquem hmah; mongkah tuen baktiah hang ah; kai ih kaminawk khaeah sakpazaehaih to thui paeh loe, Jakob imthung takoh khaeah zaehaihnawk to amtuengsak ah.

2 Më kërkojnë çdo ditë dhe dëshirojnë të njohin rrugët e mia, si një komb që zbaton drejtësinë dhe nuk braktis ligjin e Perëndisë të tij; më kërkojnë gjykime të drejta dhe dëshirojnë t’i afrohen Perëndisë.

Nihcae loe toenghaih sah kami, angmacae Sithaw mah thuih ih lok pahnawt ai kami ah oh o baktih toengah, ni thokkruek kai ang pakrong o; kai ih loklam katoeng to panoek han koeh o; toenghaih loklamnawk to ang dueng o moe, Sithaw khaeah anghnaihaih to a koeh o.

3 Ata thonë: “Pse kemi agjëruar, dhe ti nuk e ke parë? Pse kemi hidhëruar shpirtërat tona dhe ti nuk e ke vënë re?”. Ja, ditën e agjërimit tuaj ju bëni atë që ju pëlqen dhe i detyroni punëtorët tuaj të kryejnë një punë të rëndë.

Tipongah buhzahhaih ka sak o naah, nang khen ai loe? Tipongah pakhra patanghaih hoiah ka oh o naah, nang dawncang ai loe? tiah na thuih o, khenah, buhzahhaih niah na tamnanawk to angpho qawt ah tok na sak o sak moe, nangmacae loe kanawm ah na oh o.

4 Ja, ju agjëroni për grindje dhe mosmarrëveshje dhe për të goditur pabesisht me grusht. Duke agjëruar ashtu si bëni sot, nuk bëni që zëri juaj të dëgjohet lart.

Khenah, nangcae loe lok angaekhaih, ban pathluem moe, maeto hoi maeto angbohhaih hoiah buhzahhaih to na sak o; nangcae ih lok to hmuensang hoiah thaih hanah, vaihni ah na sak o ih buhzahhaih baktiah buh na zaa o han om ai.

5 A është ky agjërimi të cilin e pëlqej, dita në të cilën njeriu pikëllon shpirtin e tij? Të përkulësh kokën si xunkthi dhe të shtrihesh mbi një shtrat prej thesi dhe hiri? A e quan këtë vallë agjërim dhe ditë që i pëlqen Zotit?

Kami maeto loe buhzah moe, poek patanghaih hoiah oh, anih loe phroh kazai baktiah zai sut moe, kazii to angzaeng hoi maiphu nuiah angsong sut, to tiah ohhaih ani to maw ka koeh ih buhzahhaih ah oh? To tiah sakhaih loe Angraeng mah tapom koi buhzahhaih ah oh, tiah thui thai tih maw?

6 Agjërimi që më pëlqen a nuk është vallë ky: të thyesh zinxhirët e ligësisë, të zgjidhësh verigat e zgjedhës, t’i lësh të lirë të shtypurit, të dërmosh çdo zgjedhë?

Ka qoih ih buhzahhaih loe, Sethaih qui hoiah kangzaeng kaminawk to khramh pae moe, hmuenzit amtiksak meo, pacaekthlaek ih kaminawk to loisak pacoengah, tahnong ih quinawk khram paehaih to na ai maw?

7 A nuk konsiston vallë në ndarjen e bukës sate me atë që ka uri, në sjelljen në shtëpinë tënde të të varfërit pa strehë, në të veshurit e atij që është lakuriq, pa lënë pas dore ata që janë nga gjaku yt?

Zok amthlam kaminawk to buh pacah moe, ohhaih ahmuen tawn ai amtang kaminawk hanah ohhaih ahmuen paek pacoengah, khukbuen tawn ai kaminawk hanah khukbuen paek moe, aimah ih acaengnawk angqoi taak ving ai ah khosakhaih hae na ai maw?

8 Atëherë drita jote do të shpërthejë si agimi dhe shërimi yt do të mbijë menjëherë, drejtësia jote do të të pararendë dhe lavdia e Zotit do të jetë praparoja jote.

To tiah ni na aanghaih loe akhawnbang ih ni aengh baktiah tacawt ueloe, karangah ngan na tui tih; na toenghaih to na hmaa ah caeh ueloe, Angraeng lensawkhaih mah hnukbang hoiah na pakaa tih.

9 Atëherë do të thërrasësh dhe Zoti do të të përgjigjet, do të bërtasësh dhe ai do të thotë: “Ja ku jam!”. Në rast se ti heq dorë nga zgjedha, tregimi me gisht dhe të folurit mbrapsht,

To tiah na sak nahaeloe na kawkhaih lok to Angraeng mah pathim tih; na hangh naah, haeah Ka oh, tiah na naa tih. Minawk pacaekthlaekhaih tongh kaminawk ih hmuenzit to na khring pae, ban pazung hoi takhih moe, kasae thuihaihnawk to nang hmatsak,

10 në rast se plotëson nevojat e të uriturit dhe ngop shpirtin e pikëlluar, atëherë drita jote do të lindë nga terri dhe terri yt do të jetë si mesdita.

zok amthlam kaminawk hoi pakhra patangkhang kaminawk ih angaihaihnawk to paek pacoengah, tahmenhaih palung na tawnh nahaeloe, vinghaih thungah na aanghaih to tacawt ueloe, na vinghaih loe athun ih ni aengh baktiah om tih boeh.

11 Zoti do të të udhëheqë vazhdimisht, do të ngopë shpirtin tënd në vendet e thata dhe do t’u japë forcë kockave të tua; ti do të jesh si një kopsht i vaditur dhe si një burim uji, ujërat e të cilit nuk shterojnë.

Nang loe Angraeng mah na caeh haih poe tih, zok amthlam naah zok amhahsak ueloe, na huhongnawk to thacaksak tih; nang loe tui paek ih dum baktiah om ueloe, tui kang vai ai tuipuek baktiah na om tih.

12 Njerëzit e tu do të rindërtojnë rrënojat e lashta, dhe ti do të ngresh përsëri themelet e shumë brezave të shkuara; kështu do të quhesh riparuesi i të çarave, restauruesi i shtigjeve për të banuar në vend.

Na caengnawk mah canghnii hoiah kapong sut ahmuen amaenawk to pakhraih o let ueloe, canghnii hoi kaom im sakhaih ahmuennawk to raemh o let tih; to naah nang loe kamro tapangnawk pakraih kami, kami ohhaih loklamnawk sah let kami, tiah kawk o tih.

13 Në rast se e përmban këmbën që të mos dhunosh të shtunën, në rast se nuk kryen punët e tua gjatë ditës sime të shenjtë, në rast se e quan të shtunën kënaqësi, ditën e shenjtë të Zotit, që meriton

Ciimcai kai ih ani ah, na koehhaih bangah na caeh ai, Sabbath ni to kahoih ah na zah, Sabbath ni loe koeh koi kaom ciimcai Angraeng ih niah oh pongah, pakoeh han oh, tiah na thuih; na koehhaih loklam ah na caeh ai, na koeh to na pakrong ai, na koeh ih lok doeh apae ai ah na oh moe, to ni to khingzahaih na paek nahaeloe,

14 do të gjesh kënaqësinë tënde tek Zoti, dhe unë do të të bëjë që të kalërosh mbi lartësitë e tokës dhe do të të jap të hash trashëgiminë e Jakobit, atit tënd, sepse goja e Zotit ka folur”.

Angraeng ah anghoehaih na tawn tih; long nui ih hmuensang koekah kang ohsak moe, nam pa Jakob ih qawk hoiah kang com han, tiah Angraeng ih pakha mah thuih.