Isaia 40

1 “Ngushëlloni, ngushëlloni popullin tim, thotë Perëndia juaj.

‌ʻOku pehē ʻe homou ʻOtua, “Mou fakafiemālieʻi, mou fakafiemālieʻi ʻa hoku kakai.

2 I flisni zemrës së Jeruzalemit dhe i shpallni që koha e tij e luftës ka mbaruar, që paudhësia e tij është shlyer, sepse ka marrë nga duart e Zotit dyfishin për të gjitha mëkatet e tij”.

“Lea fakafiemālie ki Selūsalema, pea kalanga kiate ia, kuo ngata ʻene tau, kuo fakamolemole ʻene hia: he kuo fai ʻae totongi ke liunga ua kiate ia mei he nima ʻo Sihova ʻi heʻene hia kotoa pē.”

3 Zëri i dikujt që bërtet në shkretëtirë: “Shtroni udhën e Zotit, hapni në shkretëtirë një rrugë për Perëndinë tonë.

Ko e leʻo ʻo ia ʻoku kalanga ʻi he toafa, “Teuteu ʻae hala ʻo Sihova, fakatonutonu ʻae hala lahi ʻi he toafa maʻa hotau ʻOtua.”

4 Çdo luginë të jetë e mbushur, çdo mal dhe kodër të jenë sheshuar; vendet dredha-dredha të drejtuar dhe vëndet e vështira të sheshuar.

‌ʻE hakeakiʻi ʻae ngaahi luo kotoa pē, pea ʻe holoki ʻae ngaahi moʻunga meʻe tafungofunga kotoa pē: pea ʻe fakatonutonu ʻae pikopiko, pea ʻe fakatokalelei ʻae ngaahi potu ʻoku tokakovi:

5 Atëherë lavdia e Zotit do të zbulohet dhe çdo qenie do ta shohë, sepse goja e Zotit ka folur”.

Pea ʻe fakahā ʻae nāunau ʻo Sihova, pea ʻe mamata ki ai ʻae kakai kotoa pē: he kuo folofola pehē ʻae fofonga ʻo Sihova.”

6 Një zë thotë: “Bërtit!”, dhe përgjigja që merr është: “Çfarë të bërtas?”. “Bërtit që çdo qenie është si bari, dhe që tërë hiri i tij është si lulja e fushës

Naʻe pehē ʻe he leʻo, “Kalanga.” Pea naʻa ne pehē, “Ko e hā te u kalanga ʻaki?” “Ko e mohuku ʻae kakano kotoa pē, pea ko e nāunau kotoa pē ʻo ia ʻoku tatau mo e fisi ʻoe ngoue.

7 Bari thahet, lulja fishket, kur Fryma e Zotit fryn mbi të; me siguri populli nuk është veçse bar.

‌ʻOku fakaʻaʻau ke mōmoa ʻae mohuku, ʻoku mae ʻae fisiʻiʻakau: koeʻuhi ʻoku angi ki ai ʻae matangi ʻa Sihova: tā ko e moʻoni ko e mohuku ʻae kakai.

8 Bari thahet, lulja fishket, por fjala e Perëndisë tonë mbetet përjetë”.

‌ʻOku fakaʻaʻau ke mōmoa ʻae mohuku, ʻoku mae ʻae fisiʻiʻakau: ka e tolonga ʻo taʻengata ʻae folofola ʻa hotau ʻOtua.”

9 O Sion, ti që sjell lajmin e mirë, ngjitu mbi një mal të lartë! O Jeruzalem, ti që sjell lajmin e mirë, ngrije zërin me forcë! Ngrije zërin, mos ki frikë! Thuaju qyteteve të Judës: “Ky është Perëndia juaj!”.

ʻA koe, ʻoku ʻomi ʻae ongoongolelei ki Saione, ʻalu hake koe ki he moʻunga māʻolunga; ʻa koe, ʻoku ʻomi ʻae ongoongolelei ki Selūsalema, hiki hake ho leʻo ʻi he mālohi; hiki hake ia ʻoua ʻe manavahē; ke ke pehē ki he ngaahi kolo ʻo Siuta, “Vakai ki homou ʻOtua!”

10 Ja, Perëndia, Zoti, vjen i fuqishëm dhe krahu i tij sundon për të. Ja, e ka shpërblimin me vete, dhe shpërblimi i tij e pararend.

Vakai, ʻe hāʻele mai ʻae ʻEiki ko Sihova ʻi he mālohi, pea ʻe pule hono nima moʻona: vakai, ʻoku ʻiate ia hono totongi, pea ʻoku ʻi hono ʻao ʻa ʻene ngāue.

11 Ai do të kullosë kopenë e tij si një bari, do t’i mbledhë qengjat me krahun e tij dhe do t’i mbajë në gji të tij, dhe do të udhëheqë me ëmbëlsi dhe kujdes delet që kanë të vegjëlit e tyre.

Te ne fafanga ʻene fanga sipi ʻo hangē ko e tauhi: te ne tānaki ʻae fanga lami ʻaki hono nima, pea fua ʻakinautolu ʻi hono fatafata, pea tataki fakafiemālie ʻakinautolu ʻoku feitama.

12 Kush i ka matur ujëat me gropën e dorës, kush ka marrë përmasat e qiellit me pëllëmbë, kush ka mbledhur pluhurin e tokës në një masë apo ka peshuar malet me një peshore dhe kodrat e tyre me një kandar?

Ko hai kuo ne fua ʻae ngaahi vai ʻi hono ʻaofi nima, pea fuofua ʻae langi ʻaki ʻae hanga, pea fakakātoa ʻae efuefu ʻoe fonua ʻi he meʻa fuofua, pea kuo fakamamafa ʻae ngaahi moʻunga ʻi he meʻa fakamamafa, pea mo e ngaahi tafungofunga ʻi he meʻa fakatatau?

13 Kush i ka marrë përmasat e Frymës së Zotit, ose si këshilltari i tij i ka dhënë mësime?

Ko hai kuo ne fakahinohino ʻae Laumālie ʻo Sihova, pea hoko ko ʻene akonaki ke fakahinohino ia?

14 Me kë është konsultuar, që t’i jepte mend, t’i mësonte shtegun e drejtësisë, t’i jepte dituri dhe t’i tregonte rrugën e arsyes?

Ko hai naʻa na fakakaukau mo ia, koeʻuhi ke ne fakapotoʻi ia, pe ako kiate ia ʻi he hala ʻoe fakamaau, pe ko hai naʻa ne akonakiʻi ia ʻi he ʻilo, pea fakahā kiate ia ʻae hala ʻoe ʻiloʻilo?

15 Ja, kombet janë si një pikë ujë në një kovë, konsiderohen si pluhuri i një peshoreje; ja, ai i ngre ishujt si të ishin një send shumë i vogël.

Vakai, ʻoku tatau ʻae ngaahi puleʻanga mo e tulutā ʻoe ipu vai, pea ʻoku lau ia ʻo hangē ko e efuefu iiki ʻoe meʻa fakatatau: vakai, ʻoku ne toʻo hake ʻae ngaahi motu ʻo hangē ko e meʻa siʻi ʻaupito.

16 Libani nuk do të mjaftonte për të siguruar lëndën djegëse që i duhet zjarrit, as kafshët e tij nuk do të mjaftonin për olokaustin.

Pea ʻoku siʻi ʻa Lepanoni ke tutu, pea ʻoku siʻi ʻae fanga manu ʻi ai ki ha feilaulau tutu.

17 Të gjitha kombet janë si një hiç para tij dhe konsiderohen prej tij si një hiç dhe një kotësi.

‌ʻOku hangē ko e meʻa noa pe ʻae ngaahi puleʻanga kotoa pē ʻi hono ʻao; pea ʻoku lau ia kiate ia ko e siʻi hifo ʻi he meʻa noa pe, mo e vaʻinga.

18 Kujt dëshironi t’i përngjajë Perëndia dhe çfarë figure do t’i vinit përballë?

Pea te mou fakatatau kia hai ʻae ʻOtua? Pe ko e hā ha fakatātā te mou fakatatau kiate ia?

19 Një artist shkrin një shëmbëlltyrë të gdhendur dhe argjendari e vesh me ar dhe shkrin zinxhirë të vegjël prej argjendi.

‌ʻOku haka ʻe he tangata tufunga ha tamapua, pea ko e tufunga koula ʻoku ʻufiʻufi ia ʻaki ʻae koula, pea ʻoku ne ngaohi ʻae kahoa fihifihi ʻaki ʻae siliva

20 Ai që është tepër i varfër për një ofertë të tillë zgjedh një dru që nuk kalbet dhe gjen një artizan të shkathët, që i përgatit një shëmbëlltyrë të gdhendur që nuk lëviz.

Ko ia ʻoku lahi ʻene masiva pea ʻoku ʻikai haʻane feilaulau, ʻoku ne fili ha ʻakau ʻe ʻikai popo; ʻoku ne kumi kiate ia ha tufunga poto ke fokotuʻu ha tamapua kuo tā ʻaia ʻe ʻikai ueʻi.

21 Por nuk e dini, nuk e keni dëgjuar? A nuk ju është njoftuar që në fillim? Nuk e keni kuptuar nga themelet e tokës?

Kuo taʻeʻilo ʻekimoutolu? Naʻe ʻikai te mou fanongo? ʻIkai kuo fakahā kiate kimoutolu mei he kamataʻanga? ʻIkai kuo mou ʻilo talu mei he ʻai ʻae tuʻunga ʻo māmani?

22 Ai është ai që rri ulur mbi rruzullin e tokës, banorët e së cilës janë si karkaleca; ai i shpalos qiejtë si një velo dhe i hap si një çadër ku mund të banosh.

Ko ia ia ʻoku ʻafio ʻi he takatakai ʻo māmani, pea ko e kakai ʻoku nofo ai ʻoku tatau kiate ia mo e fanga heʻe; ko ia ia ʻoku ne fofola ʻae ngaahi langi ʻo hangē ko e puipui, pea folahi ia ʻo hangē ko e fale fehikitaki ke nofo ai:

23 Ai i katandis princat në një hiç dhe i bën të panevojshëm gjykatësit e tokës.

Ko ia ʻoku ne fakahifo ki lalo ʻae houʻeiki ke ʻikai; ʻoku ne ngaohi ʻae kau fakamaau ʻoe fonua ko e vaʻinga.

24 Sapo janë mbjellë, sapo janë hedhur në tokë sapo kërcelli i tyre ka lëshuar rrënjë, ai fryn mbi ta dhe ata thahen; uragani i merr me vete si kashtë.

‌ʻIo, ʻe ʻikai tō ʻakinautolu; ʻio, ʻe ʻikai tūtuuʻi ʻakinautolu: ʻio, ʻe ʻikai aka ʻi he kelekele honau tefito: pea te ne ifi kiate kinautolu, pea te nau mae, pea ʻe ʻave ʻakinautolu ʻe he ʻahiohio ʻo hangē ko e veve.

25 “Me kë kërkoni, pra, të më ngjasoni, që të jem baras me të?”, thotë i Shenjti.

“ʻOku pehē ʻe he tokotaha māʻoniʻoni, Pea te mou fakatatau au kia hai, pe te u tatau mo hai?

26 Ngrini sytë tuaja përpjetë dhe shikoni: Kush i krijoi këto gjëra? Ai që e nxjerr ushtrinë e tyre me shumicë dhe thërret gjithçka me emër; për madhështinë e fuqisë së tij dhe forcën e tij, asnjë nuk mungon.

Hiki hake homou mata ki ʻolunga, pea vakai pe ko hai kuo ne fakatupu ʻae ngaahi meʻa ni, ʻaia ʻoku ne lau mo taki kituʻa honau tokolahi; ʻoku ne ui ʻakinautolu kotoa pē ʻi honau hingoa ʻi he lahi ʻo hono māfimafi, koeʻuhi ʻoku mālohi ia ʻi he māfimafi, ʻoku ʻikai ha taha ʻoku taʻehāmai.

27 Pse thua, o Jakob, dhe ti, Izrael, shpall: “Rruga ime i është fshehur Zotit dhe për të drejtën time nuk kujdeset Perëndia im?

Ko e hā ʻoku ke pehē, ʻe Sēkope, pea ke pehē, ʻE ʻIsileli, “Kuo fufū hoku hala meia Sihova, pea kuo taʻetokanga ʻa hoku ʻOtua ki hoku fakamaau?”

28 Nuk e di ti, vallë, nuk e ke dëgjuar? Perëndia i përjetësisë, Zoti, krijuesi i kufijve të tokës, nuk mundohet dhe nuk lodhet, zgjuarësia e tij është e panjohshme.

“ʻIkai naʻa ke ʻilo? ʻIkai naʻa ke fanongo, ko Sihova ko e ʻOtua taʻengata ia, ko e Tupuʻanga ʻoe ngaahi ngataʻanga ʻo māmani, ʻoku ʻikai pongia ia, pea ʻoku ʻikai vaivai? ʻOku taʻefaʻaʻiloʻi ʻa ʻene ʻilo.

29 Ai i jep forcë të lodhurit dhe rrit fuqinë e të këputurit.

‌ʻOku ne foaki ʻae mālohi ki he vaivai; pea kiate kinautolu ʻoku ʻikai haʻanau mālohi ʻoku ne fakatupu ʻae mālohi.

30 Të rinjtë mundohen dhe lodhen, të rinjtë e zgjedhur me siguri pengohen dhe rrëzohen,

‌ʻIo ʻe pongia ʻae fānau tupu pea vaivai, pea ʻe hinga ʻaupito mo e kau talavou:

31 por ata që shpresojnë te Zoti fitojnë forca të reja, ngrihen me krahë si shqiponja, vrapojnë pa u lodhur dhe ecin pa u lodhur.

Ka ko kinautolu ʻoku tatali kia Sihova ʻe fakafoʻou honau mālohi; te nau puna hake ʻaki ʻae kapakau ʻo hangē ko e fanga ʻikale; te nau lele ka e ʻikai vaivai; pea te nau ʻeveʻeva, kā ʻe ʻikai pongia.”