Hebrenjve 9
1 Sigurisht edhe e para Besëlidhje kishte disa rregulla për shërbesën hyjnore dhe për shenjtëroren tokësore.
Легэмынтул динтый авя ши ел порунчь привитоаре ла служба думнезеяскэ ши ла ун локаш пэмынтеск де ынкинаре.
2 Sepse u ndërtua një tabernakull i parë, në të cilin ishte shandani, tryeza dhe bukët e paraqitjes; ai quhet: “Vendi i shenjtë”.
Ын адевэр, с-а фэкут ун корт. Ын партя динаинте, нумитэ „Локул Сфынт”, ерау сфешникул, маса ши пыниле пентру пунеря ынаинтя Домнулуй;
3 Pas velit të dytë ishte tabernakulli, i quajtur “Vendi shumë i shenjtë” (Shenjtërorja e Shenjtërorëve),
дупэ пердяуа а доуа се афла партя кортулуй каре се кема „Локул Прясфынт”.
4 që përmbante një tymtore prej ari edhe arkën e Besëlidhjes, të mbuluar nga të gjitha anët me ar, në të cilën ishte një enë e artë me manë, shkopi i Aaronit që kishte buluar dhe rrasat e Besëlidhjes.
Ел авя ун алтар де аур пентру тэмые ши кивотул легэмынтулуй, ферекат песте тот ку аур. Ын кивот ерау ун вас де аур ку манэ, тоягул луй Аарон, каре ынфрунзисе, ши таблеле легэмынтулуй.
5 Edhe sipër asaj ishin kerubinët e lavdisë që i bënin hije pajtuesit; për këto ne nuk do të flasim me hollësi tani.
Дясупра ерау херувимий славей, каре акоперяу капакул испэширий ку умбра лор. Ну есте время сэ ворбим акум ку де-амэнунтул деспре ачесте лукрурь.
6 Duke qenë të vendosura kështu këto gjëra, priftërinjtë hynin vazhdimisht në tabernakulli i parë për të kryer shërbesën hyjnore;
Ши дупэ че ау фост ынтокмите астфел лукруриле ачестя, преоций каре фак службеле, интрэ тотдяуна ын партя динтый а кортулуй.
7 por në të dytin hynte vetëm kryeprifti një herë në vit, jo pa gjak, të cilin e ofronte për veten e tij dhe për mëkatet e popu-llit të kryera në padije.
Дар ын партя а доуа интрэ нумай мареле преот, о датэ пе ан, ши ну фэрэ сынӂе, пе каре ыл адуче пентру сине ынсушь ши пентру пэкателе дин нештиинцэ але нородулуй.
8 Në këtë mënyrë Fryma e Shenjtë donte të tregonte se udha e shenjtërores ende nuk ishte shfaqur, mbasi ende po qëndronte tabernakulli i parë,
Прин ачаста, Духул Сфынт арэта кэ друмул ын Локул Прясфынт ну ера ынкэ дескис кытэ време стэтя ын пичоаре кортул динтый.
9 i cili është një shëmbëlltyrë për kohën e tanishme; dhe donte të tregonte se dhuratat dhe flijmet që jepeshin nuk mund ta bënin të përsosur në ndërgjegje atë që e kryente shërbesën hyjnore,
Ачаста ера о асемэнаре пентру времуриле де акум, кынд се адук дарурь ши жертфе каре ну пот дуче пе чел че се ынкинэ ын фелул ачеста ла десэвырширя черутэ де куӂетул луй.
10 sepse kishte të bënte vetëm me ushqime, pije, larje të ndryshme, urdhërime mishi, të imponuara deri në kohën e ndryshimit.
Еле сунт доар ниште порунчь пэмынтешть, дате ка тоате челе привитоаре ла мынкэрурь, бэутурь ши фелурите спэлэтурь, пынэ ла о време де ындрептаре.
11 Por Krishti, që erdhi si kryeprift i të mirave që do të vijnë në të ardhmen, duke kaluar nëpër një tabernakull më të madh e më të përkryer, që s’është bërë me dorë, pra, që nuk është e kësaj krijese,
Дар Христос а венит ка Маре Преот ал бунурилор виитоаре, а трекут прин кортул ачела май маре ши май десэвыршит, каре ну есте фэкут де мынь, адикэ ну есте дин зидиря ачаста,
12 hyri një herë e përgjithmonë në shenjtërore, jo me gjakun e cjepve dhe të viçave, por me gjakun e vet, dhe fitoi një shpëtim të amshuar. (aiōnios g166)
ши а интрат, о датэ пентру тотдяуна, ын Локул Прясфынт ну ку сынӂе де цапь ши де вицей, чи ку ынсушь сынӂеле Сэу, дупэ че а кэпэтат о рэскумпэраре вешникэ. (aiōnios g166)
13 Sepse, në qoftë se gjaku i demave dhe i cjepve dhe hiri i një mëshqerre i spërkatur mbi të ndoturit, i shenjtëron, duke i pastruar në mish,
Кэч, дакэ сынӂеле таурилор ши ал цапилор ши ченуша уней вачь, стропите песте чей ынтинаць, ый сфинцеск ши ле адук курэциря трупулуй,
14 aq më shumë gjaku i Krishtit, i cili me anë të Frymës së Shenjtë e dha veten e tij të papërlyer nga asnjë faj ndaj Perëndisë, do ta pastrojë ndërgjegjen tuaj nga veprat e vdekura për t’i shërbyer Perëndisë së gjallë! (aiōnios g166)
ку кыт май мулт сынӂеле луй Христос, каре, прин Духул чел вешник, С-а адус пе Сине Ынсушь жертфэ фэрэ патэ луй Думнезеу, вэ ва курэци куӂетул востру де фаптеле моарте, ка сэ служиць Думнезеулуй челуй виу! (aiōnios g166)
15 Për këtë arsye ai është ndërmjetësi i Besëlidhjes së re që, me anë të vdekjes që u bë për shpërblimin e shkeljeve që u kryen gjatë Besëlidhjes së parë, të thirrurit të marrin premtimin e trashëgimisë së amshuar. (aiōnios g166)
Ши токмай де ачея есте Ел Мижлочиторул унуй легэмынт ноу, пентру ка, прин моартя Луй пентру рэскумпэраря дин абатериле фэптуите суб легэмынтул динтый, чей че ау фост кемаць сэ капете вешника моштенире каре ле-а фост фэгэдуитэ. (aiōnios g166)
16 Sepse atje ku ka një testament do të ketë me doemos edhe vdekjen e trashëgimlënësit.
Ын адевэр, аколо унде есте ун тестамент, требуе неапэрат сэ айбэ лок моартя челуй че л-а фэкут.
17 Sepse testamenti është i vlefshëm vetëm pas vdekjes, sepse nuk ka kurrfarë fuqie deri sa trashëgimlënësi ende rron.
Пентру кэ ун тестамент ну капэтэ путере декыт дупэ моарте. Н-аре ничо путере кытэ време трэеште чел че л-а фэкут.
18 Prandaj edhe Besëlidhja e parë nuk u vërtetua pa gjak.
Де ачея ши ынтыюл легэмынт н-а фост сфинцит фэрэ сынӂе.
19 Sepse kur iu shpallën të gjitha urdhërimet sipas ligjit gjithë popullit nga Moisiu, ky mori gjakun e viçave, të cjepve, bashkë me ujë, lesh të kuq dhe hisop, e spërkati librin dhe gjithë popullin,
Ши, ынтр-адевэр, Мойсе, дупэ че а ростит ынаинтя ынтрегулуй нород тоате порунчиле Леӂий, а луат сынӂе де вицей ши де цапь, ку апэ, лынэ стакожие ши исоп, а стропит картя ши тот нородул
20 duke thënë: “Ky është gjaku i Besëlidhjes që Perëndia urdhëroi për ju”.
ши а зис: „Ачеста есте сынӂеле легэмынтулуй каре а порунчит Думнезеу сэ фие фэкут ку вой.”
21 Gjithashtu ai me atë gjak spërkati edhe tabernakullin dhe të gjitha orenditë e shërbesës hyjnore.
Де асеменя, а стропит ку сынӂе кортул ши тоате васеле пентру службэ.
22 Dhe sipas ligjit, gati të gjitha gjërat pastrohen me anë të gjakut; dhe pa derdhur gjak nuk ka ndjesë.
Ши, дупэ Леӂе, апроапе тотул есте курэцит ку сынӂе; ши фэрэ вэрсаре де сынӂе, ну есте ертаре.
23 Ishte, pra, e nevojshme që format e gjërave qiellore të pastroheshin me këto gjëra; por vetë gjerat qiellore me flijime më të mira se këto.
Дар, деоарече кипуриле лукрурилор каре сунт ын черурь ау требуит курэците ын фелул ачеста, требуя ка ынсешь лукруриле черешть сэ фие курэците ку жертфе май буне декыт ачестя.
24 Sepse Krishti nuk hyri në një shenjtërore të bërë me dorë, që është vetëm shëmbëllesë e asaj të vërtetë, por në vetë qiellin për të dalë tani përpara Perëndisë për ne,
Кэч Христос н-а интрат ынтр-ун локаш де ынкинаре фэкут де мынэ оменяскэ, дупэ кипул адевэратулуй локаш де ынкинаре, чи а интрат кяр ын чер, ка сэ Се ынфэцишезе акум, пентру ной, ынаинтя луй Думнезеу.
25 dhe jo për ta kushtuar si fli veten e vet shumë herë, sikurse kryeprifti që hyn vit për vit në shenjtërore me gjak që s’është i veti,
Ши ну ка сэ Се адукэ де май мулте орь жертфэ пе Сине Ынсушь, ка мареле преот каре интрэ ын фиекаре ан ын Локул Прясфынт ку ун сынӂе каре ну есте ал луй,
26 sepse përndryshe ai duhet të pësonte shumë herë që kur se u krijua bota; por tani, vetëm një herë, në fund të shekujve Krishti u shfaq për të prishur mëkatin me anë të flijimit të vetvetes. (aiōn g165)
фииндкэ атунч ар фи требуит сэ пэтимяскэ де май мулте орь де ла ынтемееря лумий, пе кынд акум, ла сфыршитул вякурилор, С-а арэтат о сингурэ датэ ка сэ штяргэ пэкатул прин жертфа Са. (aiōn g165)
27 Dhe, duke qenë se është caktuar që njerëzit të vdesin vetëm një herë, dhe më pas vjen gjyqi,
Ши, дупэ кум оаменилор ле есте рындуит сэ моарэ о сингурэ датэ, яр дупэ ачея вине жудеката,
28 kështu edhe Krishti, pasi u dha vetëm njëherë për të marrë mbi vete mëkatët e shumëve, do të duket për së dyti pa mëkat për ata që e presin për shpëtim.
тот аша, Христос, дупэ че С-а адус жертфэ о сингурэ датэ, ка сэ поарте пэкателе мултора, Се ва арэта а доуа оарэ ну ын ведеря пэкатулуй, чи ка сэ адукэ мынтуиря челор че-Л аштяптэ.
