Hebrenjve 6
1 Prandaj, duke e lënë fjalën e fillimit të Krishtit, le të synojmë përkryerjen, pa hedhur përsëri themel pendimi nga vepra të vdekura dhe nga besimi te Perëndia,
Темже оставльше начала Христова слово, на совершение да ведемся, не паки основание покаяния полагающе от мертвых дел, и веры в Бога,
2 nga doktrina për pagëzimet, të vënies së duarve, të ringjalljes të të vdekurve dhe të gjyqit të përjetshëm; (aiōnios g166)
крещений учения, возложения же рук, воскресения же мертвых и суда вечнаго. (aiōnios g166)
3 dhe këtë do ta bëjmë, në e lejoftë Perëndia.
И сие сотворим, аще Бог повелит.
4 Sepse ata që janë ndriçuar një herë, e shijuan dhuntinë qiellore dhe u bënë pjestarë të Frymës së Shenjtë,
Невозможно бо просвещенных единою и вкусивших дара небеснаго, и причастников бывших Духа Святаго,
и добраго вкусивших Божия глаголгола и силы грядущаго века, (aiōn g165)
6 dhe po u rrëzuan, është e pamundur t’i sjellësh përsëri në pendim, sepse ata, për vete të tyre, e kryqëzojnë përsëri Birin e Perëndisë dhe e poshtërojnë.
и отпадших, паки обновляти в покаяние, второе распинающих Сына Божия себе и обличающих.
7 Sepse toka, që pi shiun, i cili bie shpesh mbi të dhe prodhon barëra të dobishme për ata që e punojnë, merr bekim nga Perëndia;
Земля бо пившая сходящий на ню множицею дождь и раждающая былия добрая оным, имиже и делаема бывает, приемлет благословение от Бога:
8 kurse, po të prodhojë ferra e murriza, shahet edhe afër mallkimit dhe fundi i vet është për t’u djegur.
а износящая терния и волчец непотребна есть и клятвы близ, еяже кончина в пожжение.
9 Dhe ndonëse flasim kështu, ne, o të dashur, lidhur me ju jemi të bindur për gjëra më të mira dhe që i takojnë shpëtimit;
Надеемся же о вас, возлюбленнии, лучших и придержащихся спасения, аще и тако глаголем.
10 sepse Perëndia nuk është i padrejtë, që të harrojë veprën dhe mundimin tuaj të dashurisë që treguat për emrin e tij me shërbesën që u bëtë dhe po u bëni shenjtorëve.
Не обидлив бо Бог, забыти дела вашего и труда любве, юже показасте во имя Его, послуживше святым и служаще.
11 Dhe dëshirojmë që secili nga ju të tregojë deri në fund të njëjtin zell për të arritur në sigurimin e plotë të shpresës,
Желаем же, да кийждо вас являет тожде тщание ко извещению упования даже до конца,
12 që të mos bëheni përtacë, por t’u përngjani atyre që nëpërmjet besim dhe durim trashëgojnë premtimet.
да не лениви будете, но подражателе наследствующих обетования верою и долготерпением.
13 Sepse kur Perëndia i dha premtimin Abrahamit, duke qenë se s’kishte ndonjë më të madh që të përbetohej, bëri be me veten e tij
Аврааму бо обетовая Бог, понеже ни единем имяше болшим клятися, клятся Собою,
14 duke thënë: “Sigurisht do të të bekoj dhe do të të shumoj fort”.
глаголя: воистинну благословя благословлю тя и умножая умножу тя.
15 Dhe kështu Abrahami, duke pritur me durim, fitoi premtimin.
И тако долготерпев, получи обетование.
16 Sepse njerëzit bëjnë be për dikë që është më i madh, dhe në këtë mënyrë betimi për ta është garancia që i jep fund çdo mosmarrëveshjeje.
Человецы бо болшим кленутся, и всякому их прекословию кончина во извещение клятва (есть).
17 Kështu Perëndia, duke dashur t’u tregojë trashëgimtarëve të premtimit në mënyrë më të qartë palëkundshmërinë e vendimit të tij vuri ndërmjetës betimin,
В немже лишше хотя Бог показати наследником обетования непреложное совета Своего, ходатайствова клятвою:
18 që me anë të dy gjërave të pandryshueshme, në të cilat është e pamundur të Perëndia të gënjejë, të kemi trimërim të madh ne, që kemi kërkuar strehë duke u kapur nga shpresa që na u vu përpara.
да двема вещьми непреложными, в нихже невозможно солгати Богу, крепкое утешение имамы прибегшии ятися за предлежащее упование,
19 Kjo shpresë që ne kemi është si një spirancë e sigurt dhe e patundur, dhe që hyn deri në brendësinë e velit,
еже аки котву имамы души, тверду же и известну, и входящую во внутреннейшее завесы,
