Hebrenjve 6
1 Prandaj, duke e lënë fjalën e fillimit të Krishtit, le të synojmë përkryerjen, pa hedhur përsëri themel pendimi nga vepra të vdekura dhe nga besimi te Perëndia,
To pongah Kri kawng amtuk tangsuekhaih ah kaom kadueh toksakhaih thung hoi dawnpakhuemhaih kawng, Sithaw tanghaih kawng,
2 nga doktrina për pagëzimet, të vënies së duarve, të ringjalljes të të vdekurve dhe të gjyqit të përjetshëm; (aiōnios g166)
tuinuemhaih kawng, bankoenghaih kawng, kadueh kami angthawk lethaih kawng, dungzan lokcaekhaih kawngnawk to caeh o tak si loe, akoep thai hanah hmabang ah caeh o si boeh. (aiōnios g166)
3 dhe këtë do ta bëjmë, në e lejoftë Perëndia.
Sithaw mah araem tih nahaeloe, to hmuennawk to a sah o tih hmang.
4 Sepse ata që janë ndriçuar një herë, e shijuan dhuntinë qiellore dhe u bënë pjestarë të Frymës së Shenjtë,
Aanghaih mah vaito toeh boeh moe, van bang ih tangqum doeh pataengh tangcae, Kacai Muithla ah kaom tangcae,
kahoih Sithaw lok doeh pataengh tangcae, angzo han koi thacakhaihnawk doeh pataengh tangcae kaminawk loe, (aiōn g165)
6 dhe po u rrëzuan, është e pamundur t’i sjellësh përsëri në pendim, sepse ata, për vete të tyre, e kryqëzojnë përsëri Birin e Perëndisë dhe e poshtërojnë.
amtim o ving nahaeloe, nihcae dawnpakhuemsak let hanah angcoeng thai ai boeh; nihcae loe Sithaw Capa to thinglam pongah kangtha ah takhing o let moe, Anih to azat kathok ah a sak o.
7 Sepse toka, që pi shiun, i cili bie shpesh mbi të dhe prodhon barëra të dobishme për ata që e punojnë, merr bekim nga Perëndia;
A nuiah kakrah khotui kanae long mah lawk tawnkung hanah aan kahingnawk to amprawksak moe, Sithaw khae hoi tahamhoihaih to hnuksak:
8 kurse, po të prodhojë ferra e murriza, shahet edhe afër mallkimit dhe fundi i vet është për t’u djegur.
toe soekhring hoi phroh khue tacawtsak lawk loe pahnong sut tih, tangoenghaih atue phak tom boeh pongah, hnukkhuem ah to lawk to hmai hoiah thlaek tih.
9 Dhe ndonëse flasim kështu, ne, o të dashur, lidhur me ju jemi të bindur për gjëra më të mira dhe që i takojnë shpëtimit;
Toe palung ih ampuinawk, nangcae loe kahoih kue hmuennawk hoi pahlonghaih kaom hmuen bangah na oh o hanah kang koeh o haih pongah, hae tiah lok kang thuih o.
10 sepse Perëndia nuk është i padrejtë, që të harrojë veprën dhe mundimin tuaj të dashurisë që treguat për emrin e tij me shërbesën që u bëtë dhe po u bëni shenjtorëve.
Nangcae loe ciimcai kaminawk khetzawnhaih tok to na sak o, to bak tih amlunghaih toksakhaih rang hoiah Anih ih ahmin to nam tueng o sak, na sak o ih toknawk loe Sithaw mah pahnet ai.
11 Dhe dëshirojmë që secili nga ju të tregojë deri në fund të njëjtin zell për të arritur në sigurimin e plotë të shpresës,
Oephaih hoiah akoep thai hanah boeng khoek to hae tiah tha na pathok o moe,
12 që të mos bëheni përtacë, por t’u përngjani atyre që nëpërmjet besim dhe durim trashëgojnë premtimet.
thasae ai ah tanghaih hoi palungsawkhaih hoiah lokkamhaih qawktoep kaminawk ih hnukbang kami ah na oh o thai boih hanah kang koeh o haih.
13 Sepse kur Perëndia i dha premtimin Abrahamit, duke qenë se s’kishte ndonjë më të madh që të përbetohej, bëri be me veten e tij
Sithaw mah Abraham khaeah lokkamhaih sak naah, angmah pong kalen kue mi doeh om ai pongah, angmah hoi angmah lokkamhaih to sak.
14 duke thënë: “Sigurisht do të të bekoj dhe do të të shumoj fort”.
Nang to taham kang hoisak moe, kang pungsak han, tiah a naa.
15 Dhe kështu Abrahami, duke pritur me durim, fitoi premtimin.
Abraham mah palungsawkhaih hoiah zing pacoengah, lokkamhaih to a hnuk.
16 Sepse njerëzit bëjnë be për dikë që është më i madh, dhe në këtë mënyrë betimi për ta është garancia që i jep fund çdo mosmarrëveshjeje.
Kaminawk loe angmah pong kalen kue hoiah ni lokkamhaih to sak o: to kacak lokmaihaih mah lok angaekhaihnawk boih to boengsak.
17 Kështu Perëndia, duke dashur t’u tregojë trashëgimtarëve të premtimit në mënyrë më të qartë palëkundshmërinë e vendimit të tij vuri ndërmjetës betimin,
Sithaw loe sak koeh ih hmuen nuiah poek amkhrai thai ai, tiah lokkam ih qawktoep han kaom kaminawk panoeksak hanah, Sithaw mah kacak lokkamhaih to sak:
18 që me anë të dy gjërave të pandryshueshme, në të cilat është e pamundur të Perëndia të gënjejë, të kemi trimërim të madh ne, që kemi kërkuar strehë duke u kapur nga shpresa që na u vu përpara.
to hmuen hnetto loe amkhrai thai ai, aicae hma ah suek ih oephaih to patawnh moe, abuep han kacawn aicae mah kalen monghaih a tawnh o thai hanah, Sithaw loe lok amlai thai ai:
19 Kjo shpresë që ne kemi është si një spirancë e sigurt dhe e patundur, dhe që hyn deri në brendësinë e velit,
to oephaih loe thacak moe, oepthoh, taai ha baktiah kaom sum baktih toengah aicae pakhra anghakhaih ah oh, oephaih loe payang ih kahni thung khoek to akunh;
